1 Unfathomable Shallowness

[Chapter Soundtrack: Growing Pains by Drop Decay https://youtu.be/AOCAKr2O3OQ]

A girl standing 75 meter above the ground. Thinking about what's going on with her life. What will she do next?

Pinikit ang mata pag katapos dumangaw sa baba. Nainis siya sa sarili niya at nagtaka kung paano siya nakarating sa kinatatayuan niya ngayon. Gayong alam niya naman sa sarili niya na takot siya sa matataas na lugar, pero naisip niya na kailangan niya ng taposin lahat ng paghihirap niya. Kailangan ng itapon ang galit, pigahati, lungkot, at lahat ng negatibong bagay na pwedeng maramdaman ng isang tao.

Maraming tanong ang naglalaro sa isipan niya.

Why can't we just exist?

Why do we have to follow the rules? Abide the law.

Believe in anything. Fear anyone? Despise somebody. Everything is never enough. Is there anything beyond everything?

Tanong niya sa sarili habang nakatulala sa blankong kalangitan.

What does it mean to be a human? What does it take to make you feel alive?

Nailing na lang siya sa mga tanong na ito at naisip na.

"Gusto ko ng taposin ang lahat ng to. Wala na rin patutungohan kung patuloy ko pa rin bibibitin lahat ng poot."

"Who are you if you drop your name?"

Bigla niyang naalala ang tanong na paulit ulit niyang itinatanong sa sarili.

"We should be more than just a name."

Urong sulong siya habang unti-unting humahakbang papalapit sa gutter.

Hindi ko na talaga kaya! Lahat ng problema ko. Lahat ng galit at pasakit sabay sabay tayong maglalaho.

Dumadagongdong ang paligid. Dinig na dinig niya ang pintig ng sarili niyang puso. Pakiramdam niya ay unti-unti ng namamatay ang systema niya. Wala pa rin siyang ideaya kung paano siya nakarating sa posisyon na yun, dahil sa totoo lang ay may Acrophobia siya.

Umabante siya ng kaunti. Heto na to. Nilakasan niya na ang loob niya nag desisyong tumalon.

Bumilang hanggang 5 at saka tumalon.

Dahan dahan siyang bumubulusok pababa kasabay ng pagsampal ng hangin sa pisngi niya. Wala na tapos na. Pakiramdam niya ay unti-unting naglaho ang bigat ng nararamdaman niya. Lahat lahat hanggang sa unti-unti na lang siyang napangiti.

FCK! bakit buhay pa ako?

Damn it! It was not a suicidal act.

Just an extreme dventure!

I FEEL ALIVE NOW, SOMEHOW.

Sabi niya sa sarili pag katapos ng makasaysayang bungee jump niya.

"I'm alive!! I'M STILL ALIVE!!!

Napasigaw siya kaya pinag titinginan siya ng mga tao. Natawa naman yung iba pati na yung nag assist sa kanya para alisin yung harness.Wala naman siyang pakialam kung ano man ang isipin nila tungkol sa kanya. Nag lakad na lang siyang na parang walang nangyari.

Sa pagkakaalala niya, halos ilang linggo na rin siyang naglilibot-libot. Swimming sa beach, akyat ng bundok at pumunta kung saan-saan.