9 Chapter 9

Alex's Point of View

"Klein..." he authoritatively called.

Hearing it makes me go crazy again. My heart beats fast again. There's something moving in my stomach. Darn it!

Relax, Alex. Relax. You need to act professional. But you can also be crazy at the same. Figure out how you can do that. Come on! Think quick!

I kept on mentally talking to myself hanggang sa nakalapit na siya sa amin.

I look at him and he look at me too. But, his stare was cold.

"Good morning," I greeted him and he just nod.

"Insan!" cool na cool na tawag naman ni Klein kay Timothy kaya nagkaroon ako ng tyempo para umiwas ng tingin.

"Stop flirting and do your work properly. Kanina ko pa hinihintay ang ipapasa mo."

Napatawa naman si Klein. "Relax, insan. I'm doing both properly. Right, Alex?"

"Huh?" Mas lalo akong na-conscious nang mapadako ulit ang mga mata ko kay Timothy. Darn it! These eyes are so stubborn.

"Just kidding, Alex. Anyway, this is our new proposal. Edited and revised, Mr. Vice President." Iniabot niya ang nakafolder na files na hawak niya.

"Thank you. You may now go."

"Thanks but no thanks. I'll stay here beside, my angel."

Inakbayan pa niya ako.

Mas lalong nagdilim naman ang mukha ni Timothy. Konti na lang talaga, iisipin kong nagseselos siya. Pero syempre, ayokong mag-assume. Masasaktan lang ako.

"You'll go to your office or I'll fire you? Choose."

"Woah! Woah! Relax, Tim. Fire agad? Seriously?"

"Do I look like I'm joking? And you, Alex." Napapitlag naman ako nang bigla niya akong isingit. "Go to my office. Now."

"O-okay." Inalis ko ang pagkakaakbay ni Klein sa akin saka ako naglakad patungo sa office ni Timothy.

Narinig ko pang tinawag ako ni Klein pero hindi na ako lumingon.

"Okay, proceed to your works now," Timothy said and stood up. Katatapos lang ng meeting namin.

Naiwan naman kami ni Venice dito sa visitors lounge. May glass na naghahati sa visitors lounge at mismong working place niya. Natatakpan ng kurtina ang Siya ang magiging main model ng bago naming ila-launch na product. Limited editions of one set outfits for casual wear.

Ako naman ang mag-aasikaso ng mga managing and monitoring of overall aspects of this project.

What can I say? This is...so unfair. All she have to do is to contact her co-models and make them sign an agreement. While me? I need to go here and there to ensure the success of this project. I need to monitor everything aside from further instruction from our project leader--Timothy.

"Alex, are you okay? Nakasimangot ka diyan," Venice asked. Tsk. Tinatanong pa ba dapat 'yon? Nakasimangot na nga, 'di ba?

"Hah? O-oo naman." Ngumiti ako nang pilit. Baka umiyak pa 'to kapag sinungitan ko. She look so fragile.

Lumapit naman siya sa akin. "Talaga? Smile ka nga diyan."

Sinundot-sundot niya ang aking tagiliran kaya naman napapitlag ako at lumayo nang kaunti pero lapit pa rin siya nang lapit.

Sa kakaatras ko, hindi ko namalayang nasa dulo na ako ng upuan. Nang umatras pa ulit ako ay nahulog na ako sa sofa. Napasapo ako kaagad sa aking pwet dahil 'yon ang nasaktan.

"Oh my gosh! Are you okay?" Nag-aalalang tanong niya sa akin at nasagot ko lang siya ng isang ngiwi.

"I'm really sorry, Alex. I just want to lift up your mood."

Tinulungan niya ako sa pagtayo at nagpasalamat naman ako.

Sakto namang pagbalik ni Timothy.

"What's happening here?" He asked.

"Nothing," I answered.

Inayos ko na ang sarili ko at hinarap ulit ang laptop.

"I'm going out for lunch. Who wants to come with me? My treat."

"Meee! I love treats!" Venice giggled. Timothy smiled at her.

"How about you, Alex?" This time, it's Venice who asked.

"Hindi na. Kakain na lang ako sa 7th floor. May cafeteria naman doon."

"Ayaw mo ng libre?"

"Actually, may nauna nang nagyaya sa akin. Libre din naman iyon. So...there's nothing much difference."

"Talaga? May nag-aya kaagad sa 'yo na employee rito? Who's the lucky guy?"

"Me," singit ni Klein na kapapasok lang sa office ni Timothy.

Napangiti naman ako nang makita siya. He's a savior. Thanks to him.

"Is that so? Then, let's go, Venice."

Nauna nang naglakad patungo sa pintuan si Timothy. Sumunod naman si Venice at pinagbuksan siya ni Timothy.

Bago niya isarado ang pinto ay tinapunan muna niya ako ng tingin.

Umupo naman sa tabi ko si Klein. "So, it's a lunch date. Lets go!" He said and stood up but I didn't budge.

"Tinatamad akong maglakad," ani ko habang nakatutok ulit sa laptop. Inaayos ko na ang mga letters na ipapadala.

"Gano'n ba? No problem. I can carry you."

And without warning, binuhat na niya ako. Impit naman akong napasigaw at hinampas-hampas siya sa dibdib. "Ibaba mo 'ko. Ano ba!"

"Kiss mo muna ako." Ngumisi siya at iniumang ang kaniyang labi sa akin.

"Tigilan mo nga 'ko. Ibaba mo na ako. Dali!"

"Tsk. Ang damot. Isa lang e. Saka tayo lang naman nandito."

Sa kabila ng kaniyang pagrereklamo ay ibinaba niya rin ako. Hindi ko napigilang mapangiti.

"Order ka na lang ng lunch natin. Dito na tayo kumain."

"Okay."

Nang matapos siyang tumawag para umorder ay napatingin siya sa akin. Naramdaman niya atang tinititigan ko siya. "What?" He asked.

"Thank you."

"For what?"

"Basta thank you," sagot ko.

Pinagpatuloy ko na ulit ang ginagawa ko habang nakaupo siya sa aking tabi. Ramdam kong tinititigan niya ako at panaka-nakang sinisilip ang aking ginagawa sa laptop.

Pagkatapos naming kumain ay tinawag naman niya ang kaniyang secretary para ayusin iyon.

"So, you're the head of marketing department of your family's company?" He asked.

"Yeah."

"Pareho tayo."

"That's nice."

"By the way, pahiram ng cellphone mo." Dadamputin niya sana ang cellphone kong nasa tabi ng laptop pero inunahan ko siya. Mahirap na baka makita niya ang ginawa ko sa picture ni Timothy.

"Hindi pwede."

"Dali na. Sandali lang naman ee."

Inilayo ko 'yon sa kaniya at pilit naman niyang inaagaw. Dahil sa bigat niya ay napahiga ako sa sofa at napadagan naman siya sa akin. Patuloy pa rin siya sa pag-agaw habang nag-eenjoy na nasa ibabaw ko. Feeling ko nga, sinasadya niyang hindi maabot 'yung cellphone. Grr!

"Umalis ka nga diyan. Next time mo na lang hiramin."

"Gusto ko ngayon. Ano bang tinatago mo diyan?"

"Wala!"

"Sige--" Napatigil kami sa pag-aagawan nang biglang bumukas ang pintuan.

Nanlalaki ang aking mata habang nakatingin sa seryosong mukha ni Timothy. Si Venice naman ay nakanganga.

"My office is not your playground, Klein. Leave," Timothy said in a cold tone.

Umalis naman sa ibabaw ko si Klein at tinulungan akong tumayo.

Hindi ko alam kung sino ba sa amin ang pinapaalis dahil nakatingin siya sa aming dalawa. Besides, tapos na ang meeting at wala ng rason pa para manatili ako rito. Kaya yumuko na lang ako at naglakad patungo sa pintuan pero pinigilan ako ni Klein.

"You shouldn't leave, Alex. We're not doing anything wrong."

"Ano ba, Klein. Let me go," bulong ko.

"No, I won't."

"You heard me, Klein. Leave my office. Alex, you stay." Napakagat ako sa aking ibabang labi. Okay, I'll stay. Baka may ipapagawa pa siya sa akin.

"Tapos ko na ang trabaho ko para sa araw na ito kaya pwede akong magtambay dito hanggang gabi. Besides, I'm nit doing anything green in your office. So, why would I leave? Is there any other reason?" Panghahamon ni Klein saka ngumiti nang nakakaasar.

Nakipagsukatan naman ng titig si Timothy sa kaniya. Walang gustong sumuko hanggang sa nagsalita si Venice.

"Timothy, just let him stay if he wanted to para wala ng gulo."

Lumunok naman ako saka huminga nang malalim bago sumabat.

"Wala kaming ginagawang masama, T-timothy. Klein is telling the truth."

Tumingin siya sa akin nang matalim saka naglakad patungo sa kaniyang main office.