webnovel

Alice In The Mafia World

Alice Natasha Baltazar, an orphaned girl, seeking for justice for the death of her parents. Was force to join the Douglas Mafia who promise to help her to hunt those people who killed her parents. But then, slowly, a box of secret was revealed. And she never thought that her life since then was a lie. From the people who killed her parents who she thought that her biological, her sister, and her real identity. What will happened if she finally know the truth about all the lies? Will she able to handle it? Or will she runaway and forget everything?

jeclover · Teen
Not enough ratings
45 Chs

Chapter 27

Sorry for the typos and grammatical errors. Enjoy reading!

••••••

Chapter 27

Mahaba ang byahe dahil malayo ang bahay na pansamantalang tinirhan ng magulang ko.

Matapos mag-kwento ni Daddy ay pilit kong prinoseso ang lahat ng mga sinabi niya. Ang dahilan kung bakit naging kalaban namin ang Douglas ay hindi parin ako makapaniwala.

I heaved a sigh. Before looking at the back.

"Hi, pinsan!" bati nung isa. "Ako pala si Faustus! Sila naman ay si—"

"Oh shut up, Faustus. I don't need a spoke person." irap naman nung isa bago ngumiti sa akin. "I'm Flavian." pakilala niya. "At siya naman ay si—"

"I'm Estevan. Nice to meet you our princess." he cut Flavian's word and genuinely smile at me before glaring the two. "Hindi ko din kailangan ng spoke person, Flavian!" he tsked.

"I am—"

"Alice" Faustus.

"Aspasia" Flavian.

"Iakovou!" Estevan.

"Uhm...Hindi ko din kailangan ng spoke person. Kaya kong ipakilala ang sarili ko." nakangiwi kong sabi.

"Oh." sabay nilang sabi at napakamot sa ulo.

"Tss. Mga baliw." Dad murmured.

"Ohoy! Nagsalita ang hindi!" sambit ni Faustus at nagtawanan sila kahit wala namang nakakatawa.

"Patay kang bata ka!" Flavian habang tumatawa.

"It runs in our blood, Uncle." Estevan na nakangisi.

Pinagmasdan ko silang tatlo. Sa unang tingin ay parang magkakapatid sila. Dahil sobrang close nilang tatlo. At hindi nagkakalayo ang kanilang mga hitsura. An Iakovou blood indeed!

And their eye colors were really beautiful. Fautus has a blue eyes. Magkapareho sila ng kulay na mata ni L pero magkaiba ang shading nito. Mas darker ang kay Faustus habang kay L ay medyo light. Ang ganyang klaseng mata na kagaya kay Faustus ay mapanganib. Playful but dangerous at the same time.

Then, Flavian has a purple eyes. Matagal ang pakakatitig ko sa kanyang mga mata. There's something in his eyes made curious. Parang may gumagalaw sa loob nito. It's like I'm staring to a galaxy. Every street lights we past through his eyes were enjoying the light reflected on it. Amazing.

While, Estevan has a light green eyes. Ang kanyang mga matang masungit pero nakakaakit. The way he rolled his eyes and narrowed his eyelids sumisilip ang kulay no'n. I feel envy. When you stare at his eyes it's like you're staring to a forest. Green, dark and mysterious.

"I like your eyes." I said.

Natigil sila sa pag-aasaran at sabay silang napatingin sa akin.

"You look away when you pretend not to care." pakantang dugtong ni Flavian.

"Tangina ang dugyot ng boses mo!" komento ni Faustus.

Sumimangot si Flavian.

"Nabingi ata ako. Nakakabingi pala pag makarinig ka ng panget na boses?" Estevan at kinakalikot ang tenga.

Umaksyon naman si Faustus na nag-aalala. "Hala! Estevan! Pinsan! Naririnig mo ba ako?" tanong niya habang sinusuri niya ito.

Umiling naman si Estevan. "Hindi."

"Naiintindihan mo ba ang sinasabi ko? Gwapo ako!"

"Hindi kita marinig. Hindi rin kita maintindihan. Pero ang kapal ng mukha mo. Hindi ka gwapo gago!" ismid ni Estevan.

"Panget si Flavian diba?"

"Oo!"

"Naririnig mo na ako?!" nanlalaking matang tanong ni Faustus. Gulat na gulat.

"Hindi!"

"Bingi ka parin?"

"Oo!"

"Gwapo tayo?"

"Ako lang!"

"Gago!"

Napailing ako sa kalokohan ng dalawa. Bumaling ako kay Flavian na masama ang tingin sa dalawa.

"Hey." pagkuha ko ng atensyon siya at nginitian.

"Aspasia. May kailangan ka, pinsan?" tanong niya.

"Wala naman. I just want to divert your attention. You're glaring at them too much." at mahinang natawa.

Umayoa siya ng upo. Nagulat ako ng umangat ang isa niyang kamay at lumapat sa sugat ko na dinaplisan ni Sylvester kanina.

"I'm sorry. Hindi kasi kami pinayagan ni Uncle kanina na pumasok. Nagpumilit lang kami kanina. Sorry nahuli kami ng dating." lumambot ang kanyang expreksyon.

"Okay lang. Hindi naman masakit." I said with assurance.

"Let's talk latee pagdating natin." sabi niya at nakisali sa dalawa na nag-aasaran.

Umayos ako ng upo at nilingon si Daddy na kanina pa pala nakamasid sa amin na may ngiti sa labi.

"I like them, Dad. Ang saya siguro nilang kasama."

"Naku huwag kang magpapahawa sa tatlong yan! May mga sayad yan!" sabi niya at nilakasan ang pagkakasabi kaya narinig ng tatlo.

"Mana mana lang yan, Uncle!" boses ni Faustus. Nagtawanan naman ang dalawa niyang kasama.

"Tsk. Mga baliw talaga." ismid ng ama ko.

Muling natahimik ang loob ng kotse. Nakatulog ang tatlo sa likod. Habang ako ay nakatanaw sa labas ng bintana.

"Dad, can you tell me about Mom?" basag ko sa katahimikan. Nilingon ko siya.

"Sure. She's a soft hearted woman especially when it comes to you." nakangiting sagot niya.

"Really? I can't wait to see her, Dad." excited kong sabi at hinilig ang ulo sa kanyang balikat.

I already talk to my mother through call. Unang rinig ko palang sa boses niya ay para na akong henehele. She has a soft and gentle voice. Kaya simula nang mag-usap kami ay palagi na siyanf tumatawag sa akin.

Asking if I'm doing fine. If I eat right on the time. If I rest properly. And many stuff that a mother usually ask. Ang ganda sa pakiramdam na kahit malayo siya ay ramdam mo ang pagmamahal niya.

How I wish I grew up by her side.

Hindi man siya nasilayan at naramdaman sa mga panahong lumaki ako dahil iba ang gumawa no'n but my mind and heart telling me how I miss my mother. My real mother.

"Princess why are you crying?" natatarantang tanong ng ama ko na nakasilip sa aking mukha.

Napahawak ako sa aking pinsgi na basa na pala. Hindi ko namalayaang umiiyak na pala ako. Naramdaman ko din ang paghapdi ng isang pisngi ko na may sugat. Nababasa kasi ng luha.

Tinangala ko siya habang nakahilig parin sa balikat niya ang ulo ko.

"I'm just excited and at the same time happy. Excited because I finally meet you, my mother and my cousins and happy because finally we're complete now." sumisinghot kong sabi habang pinupunasan ang mata.

"I'm happy too, my daughter. I think I'm the happiest man on earth." puno ng emosyon niyang sabi.

"I love you, Dad." nakangiti kong sabi.

"I love you more, my daughter." tugon niya at hinalikan ako sa noo.

Nang makarating na kami sa inuukupang bahay ng magulang ko ay kaagad kaming lumabas ng kotse. Huling lumabas ang tatlo na naalimpungatan pa.

Napatingin ako sa magandang babaeng nakasuot ng puting bestisda na nakatayo sa entrada ng bahay. Muling nangingiligid ang luha ko.

It's her. It's really her, my mother. I can see myself on her. Magkamukhang-magkamukha kami. Bigla akong natulala. I can't move a muscle. My mother. I can't believe it.

Hindi ko namalayang nakalapit na pala siya sa akin at naramdaman ko nalang ang mainit niyang yakap. Napahagulhol ako at yumakap pabalik sa kanya. So this is the feeling when your real mother embraces you? I love her warm. Ibang-iba sa yakap ng nagpalaki sa akin.

Humigpit ang pagkakayap ko sa kanya. Natatakot akong hindi pala totoo 'to. Na nanaginip lang ako. Nakuka ko pang kurutin ang braso. Nasaktan ako, kaya ibig sabihin hindi ako nanaginip.

"M-mom... It's you." humihikbing sambit ko sa kanya ng paulit-ulit.

"My baby. My princess, oh god! You're already grown up. Yes it me. Mommy." di makapaniwala niyang sabi habang hinahagod ang likod ko. "I miss you. Mommy misses you so much, my princess." humigpit ang pagyakap ko sa kanya.

Ang lambing ng boses niya. I want to hear it every second.

"Sali kami!" sigaw ng tatlo at agad kaming niyakap nakisali din si Daddy na may masayang ngiti sa labi.

Nakayakap ako sa likod ni Mommy na kasalukuyang nagluluto. Ayokong malayo sa kanya. I need her presence.

"Mommy," tawag ko.

"Yes baby?" she looked at me over her shoulder.

"Can I sleep with you please?" paglalambing ko.

Mahina siyang natawa.

"Of course! I want to spend time with you, my princess. Babawi si Mommy." sagot niya at isinandal saglit ang kanyang ulo sa balikat ko bago nagpatuloy sa pagluluto.

Hindi ko mapigilang alalahanin ang ginawa namin kanina ni Mommy. She bathed me. Well, I mean we bathed together. And it feels so damn good na pinaliliguan ka ng sarili mong ina. Para akong bumalik sa pagkabata.

"Mom your a queen right?" I asked out of the blue habang nilalaro ang bula na nasa bath tub.

Nasa loob kami ng bathtub. At nasa likod ko si Mommy na abala sa aking buhok.

Saglit siyang natigil sa pagsuklay ng buhok ko at kalaunan ay nagpatuloy bago nag-salita.

"Yes why?" sinilip niya ako at nginitian. She kiss my cheeks bago nagpatuloy sa ginagawa niya sa buhok ko.

"Bakit marunong ka sa mga gawaing bahay? I mean your a queen dapat pinagsisilbihan ka. Like you know, iutos nalang sa mga taga-silbi ang gagawin mo. Mga ganon." napakamot ako sa ulo na dahil nahihiya ako.

Mahina siyang natawa.

"I know what you're trying to say, my princess. Yes, I'm a queen but that doesn't mean na aasa nalang ako sa mga nagsisilbi sa akin. Ayoko ng ganon because my mother taugh me that being a queen is not just sitting on your thrown and having that title so that the others will respect and served you. That's not it. If you want to gain respect from others learn to respect yourself first. And rule your throne in a right way to maintain the peacefulness of your empire."

"At tsaka dapat alam ko ang mga bagay-bagay. Bakit pa ako mag-uutos eh kaya ko naman. I was raised to be a independent woman. That's why." she explained and smile warmly.

I smile back but I frowned. "Pero bakit alam mo kung paano magsalita ng tagalog?"

"Because I lived here for two years because of my job. You know, mafia. My father ordered me to base here in the Philippines for two years. And then I study their languange na kaagad ko namang natutunan." napatango-tango ako sa sagot niya.

"I get it now. But, si Dad? Bakit marunong din siya."

Mom rolled her eyes. "Dahil ng umuwi ako sa Greece after two years tinatagalog ko na siya. Hindi niya maintindihan kaya nagpaturo siya sa mayordoma nila na Pilipina. He's obesess with me, that why." at kalaunan ay natawa, pati ako.

Mahina akong natawa ng maalala ang pag-uusapan na iyon namin ni Mommy kanina.

In-off ni Mommy ang stove at bahagyang lumayo para makaharap sa akin. "What's on your mind, Aspasia? Why are you laughing?" she asked curiously.

Sumandal ako sa island counter. "Naalala ko lang yung tungkol sa pagka-obsess ni Daddy sayo."

Natigilan ako ng maalala si Saber. Agad kong ipinilig ang ulo ako. Dapat hindi ko na siya iisipin simula ngayon.

"Obsess huh?" sabah kaming napalingon ni Mommy ng marinig ang boses ni Daddy na kakapasok lang sa kusina kasama ang tatlo kong pinsan.

Tumaas ang kilay ni Mommy.

"Bakit hindi ba?" mataray nitong tanong.

"Sinong may sabing hindi? Babatukan ko?" saad ni Dad habang lumilinga-linga sa paligid na para bang may hinahanap.

Umubo ang tatlo. "Takot." sabay nilang sabi. Sinamaan sila ng tingin ni Daddy.

Hindi ko mapigilang matawa ng bigla siyang batukan ni Mommy. Nag-react na naman ang tatlo at humagikhik ng tawa.

"Nababaliw ka na naman. Mabuti pa at maghanda nalang kayo sa mesa ng makakakain na tayo." utos niya at agad namang tumalima ang apat na lalaki na nakakamot sa ulo at si Daddy ay bumubulong.

"Kung di lang kita mahal. Naku." rinig kong bulong niya. Tiningnan ko si Mommy na umiiling-umiling.

"Okay ka lang ba anak? Sumasakit ba ang mga pasa mo?" nag-aalalang tanong ni Mommy habang marahang dumadampi ang kanyang kamay sa parte ng mukha ko na may pasa ay sugat.

Ngumiti ako para hindi niya makita ang totoong nararamdaman ko. Ayokong pag-aalahanin siya.

"I'm fine. Thank you pala sa paggamot sa akin." nakangiti kong sabi at niyaka siya..

"Welcome, Aspasia." at hinalikan ang noo ko.

Sabay kaming lumabas ng kusina at nagtungo sa dining area kung saan naghihintay ang apat.

It's already past midnight. Dapat natutulog na kami ngayon. Pero makulit ang inang reyna. Mamaya na daw kami matutulog dahil magluluto siya. Kaya wala kaming nagawa kundi sumang-ayon.

"Let's eat!" masayang sabi Daddy.

"Wow! Anong tawag natin dito?" tanong ni Flavian.

"Late dinner. Early breakfast!" sagot ni Faustus at malakas na tumawa.

"Nakakatawa yon?" nagsalita si Mommy kaya napahinto pagtawa si Faustus.

"Sorry, Mama. Masaya lang." sagot niya at tumikhim. "Kumain na tayo." at ngumiti ng pilit.

Napailing nalang ako.

Pinagmasdan ko nalang si Mommy na naglalagay ng pagkain sa plato ko.

I smiled secretly. I love this moment. I looked at my father who's pouring some water in my glass. He smile when he saw me looking at him.

"Thank you." sabi ko na ikinangiti niya at ganun din si Mommy.

"Always welcome, milady." dad said jokingly using a british accent.

"Baliw." mom murmured.

Our dinner was so fun. We talked, joke, laugh and tease. Lalo na si Mommy na malakas mang-inis kay Daddy. Idagdag mo pa ang tatlo kong pinsan na sobrang ingay.

Ako ang naghugas ng pinagkainan namin habang ang pinsan ko ay nagpapahinga na. Si Amommyvat Daddy naman ay nasa sala.

Kasalukuyan akong nagpupunas ng kamay dahil kakatapos ko lang maghugas ng magvibrate ang cellphone ko na nasa bulsa ng akinh suot na pajama.

Mabilis ko itong kinuha at tiningnan kung sino ang nagtext. Kumunot ang noo ko ng mabasa iyon.

I want to see you. I miss you.

Biglang umiba ang tibok ng puso ko. Hindi 'to siya diba? Tanong ko sa sarili ko.

Hindi. Hindi siya 'to. Pangungubinsi ko sa sarili ko.

Pero heto ako ngayon nasa likod ng bahay kung saan ang di kalakihang hardin. Nakaupo ako sa duyan na gawa sa bakal.

Imbis tatabi ako kay mommy matulog at biglang nag-iba ang isip ko. Someone whispering me that I should met the person who texted me.

May ideya na ako pero gusto kong makasigurado.

Huminga ako ng malalim at napahilamos sa aking mukha. Sinilip ko ang oras sa cellphone ko alas trea na ng madaling araw. Kaninang ala una pa akong nakaupo dito.

Bagsak ang balikat kong tumayo. Baka pinagtitripan lang ako. Hindi siya iyon. Tama. Hindi siya iyon. Impossible.

Dalawang hakbang palang ang nagawa ko ng biglang may yumakap sa akin sa likuran. Sisikuhin ko na sana siya ng maamoy ko ang pamilyar na pabango.

My feet rooted where I stand. Hindi ako makagalaw sa pagkagulat.

Nagsitayuan ang balahibo ko ng maramdaman ang maininit niya hininga sa batok ko.

"Alice," he's voice sounds exhausted.

"Hmm?" i can't even open my mouth to utter a word.

Humigpit ang pagyakap niya sa akin at sinubsob ang mukha sa aking leeg. Nahigit ko ang aking hininga sa ginawa. Pinigilan ko ang sarili kong maiyak.

"I miss you." he planted two kisses on my neck.

Mariin akong napalunok dahil sa ginawa niya.

"I hate you." sa wakas ay nakapagsalita na ako.

"I know. But please don't." sabi niya. That 'please' again.

Hindi ko mapigilang humarap sa kanya. Masyadong madilim ang paligid pero sapat na ang maliwanag na buwan upang pagmasdan ang napakagwapo niyang mukha.

"Why? Tell me why I shoudn't hate you?" tanong ko habang nakatitig sa mapupungay niyang mga mata.

He didn't speak. He just stared at me.

"You lied. Ginawa niyo akong tanga alam mo ba yon?" may diin kong sabi.

Umiling siya. "No I didn't."

Marahas akong umiling at hindi ko na napigilan ang pagbuhos ng aking luha. "See? You lied again! You fucking lied again!" my voice rose up.

Sinakop ng dalawang palad niya ang pisngi ko.

"Please Alice, believe me." pagmamakaawa niya.

"How? Kung lahat ng tiwala ko sayo ay nawala na. You made me hate you, Saber." dismayado kong sabi. Pero mas nangingibabaw ang sakit

He wiped my tears.

"I'm sorry." he whispered.

"You're not. Your fooling me again. You're not here to see me. You're here to kill me!" galit kong sigaw.

Mahigpit kong hinawakan baril niya na nakatago sa kanyang likod. Kinulong naman niya ako gamit ang isang kamay niya. He's hugging me tightly. Habang ang isa niyang kamay ay pinipigilan ang kamay kong bunotin ang baril.

"Where's your room?" tanong niya.

"Bakit?" habang pilit binubunot ang baril.

"Take me to your room." seryso niyang utos.

"No way!" tutuhodin ko na sana siya pero mabilis ang kanyang pagkagalaw. Nabunot niya ang baril at agad itinapon sa kung saan. Nabitawan niya din ako kaya napaatras ako dahil sa gulat.

Humakbang siya papalapit sa akin kaya panay ang atras ko.

"Umalis ka na, Saber." matapang kong sabi.

Umiling siya. "Take me to your room, Alice."

"Why? Doon mo ako papatayin? Bakit hindi nalang dito?" sinamaan ko siya ng tingin.

"No!" mabilis niyang sagot.

"Ha!" mapakla akong natawa.

Natigil ako sa pag-atras ng tumigil siya kakahakbang. "Tell me Saber. What do you want?"

"I want to be with you, Alice. Kahit ngayon lang. Be with me tonight. I promise hindi kita sasaktan. I just miss you so damn much! Kung alam mo lang kung gaano ako mahihirapan ngayon! I want to choose you Alice. Gusto kitang makasama kagaya nung dati. But I also want to choose my father and brothers. Ang hirap, Alice. Wala eh minah kita na hindi dapat. Pero hindi iyon pinagsisihan. Being with you is like in a place full of rainbows. You don't know how much I love you, Alice. Bakit sa maling mundo pa tayo ipinagtagpo? This is so fucked up! So please, Alice. Kahit ngayon lang. Payagan mo akong makasama ka. I'm tired, Alice. Pagod na pagod na ako sa sitwasyon na 'to. Dahil bukas pagsikat ng araw, magkalaban na tayo, mahal." bumagsak ang kanyang tuhod sa lupad.

Napahawak ako sa bibig ko dahil sa gulat. He kneeled in front of me. Muli akong naiyak.

His shoulder moved up and down. At rinig ko ang kanyang paghikbi. Mabilis ko siyang dinaluhan at mahigpit na niyakap. Yumakap siya pabalik at doon umiyak sa balikat ko.

Ang sakit na makitang umiiyak. Ang sakit dahil pareho kayong walang magawa sa sarili.

"I'm sorry, my Alice. Please don't hate me. Hindi ko kaya, Alice. Please." humikbi niyang sabi. "Gagawa ako ng paraan upang matapos 'to."

"I love you, Saber." let's fight together.

Natigil siya sa paghikbi dahil sa sinabi ko. "Damn you, baby. I love you more. Ito ang unang pagkakataong sinabihan mo ako ng 'i love you." at muling naiyak.