Sorry for the typos and grammatical errors. Enjoy reading!
••••••
Chapter 22
"So best friends huh." basag ko sa katahimikan.
Napairap siya sa sinabi ko. "Tss. Hindi ka parin ba naka move on diyan? Kanina ka pa ah." may halong inis niyang sabi.
"Hindi parin kasi ako makapaniwala eh. Like seriously? Kaya pala ang dami mong alam sa kanya at ganon din siya sayo." kibit balikat kong sabi.
Pinagmasdan ko siya ng bigla siyang tumayo at nakapameywang na humarap sa akin. Hindi ko mabasa ang ekspresyon sa mukha niya. "Tell me, Alice. Bakit hindi mo pa nagagawa ang plano natin?" seryoso niyang tanong at pag-iiba ng topic. Mukhang ayaw niyang pag-usapan ang tungkol sa nakaraan nila ni Boss.
Nag-iwas ako ng tingin. "Hindi ko alam kung magagawa ko ba o hindi. Bigla akong naguguluhan sa mga nangyayar, L." napakagat ako sa pang-ibabang labi ko.
"Damn it, Alice! Bakit hindi mo alam? We already planned that!" nagtagis ang kanyang bagang.
Huminga ako ng malalim. "Yes we did! But hindi parin ako kumbinsido kung siya ang pumatay at siya ang nag-utos. I need to find more evidence, L, na nagpapatunay na sila talaga ang gumawa. I can't just point my gun to those people that we accused, L." nag-angat ako ng tingin sa kanya.
Sa katunayan ay naguguluhan na ako sa lahat. Oo at kailangan kong ipaghigante ang pagkamatay ng magulang ko pero sa tuwing naiisip ko ang dalawang taong sangkot sa pagpatay ay umuurong ang tapang ko. Nakakatakot. Nakakapanghina.
Biglang tumalim ang tingin niya sa akin. "What the hell Alice? Ano bang nangyayari sayo? We accuse? We didn't because it's true! I already told you that it was the who killed your parents! Bakit ba hindi ka na naniniwala sa akin?" irritation in his voice consume.
"Yes you told me but I'm still doubting myself if I should believe you or not. Because after all you're still---"
"an enemy. " dugtong niya sa sasabihin ko. Nag-iwas siya ng tingin at umatras ng dalawang hakbang kaya kita ko ang pagtiim ng bagang niya at ang paglabas ng ugat sa leeg niya. "I see. Bakit ba nakalimutan ko 'yon, na kahit baliktarin pa ang mundo mag-kaaway parin tayo. Why I'm even fucking here!?"
Tumayo ako. "L, it's not what you think. It's just, you can't blame me for doubting you. Can't you see my sister was shot and that bullet was from your organization." mabilis kong sabi.
"I know." malamig niyang tugon.
Aakmang lalapitan ko siya pero bigla siyang umatras kaya hindi nalang ako nagtangka. "L," tawag ko sa kanya.
"Do it, Alice. Gawin mo ang plano natin." humarap siya sa akin at walang bakas ng emosyon ang kanyang matang nakatitig sa akin.
Umiling ako. "Hindi ko alam kong makakaya ko pa ba." naguguluhan kong sabi.
"Fuck Alice! Lumalambot ka na! Hindi mo ba alam ang ginawa nila sa magulang mo?" pagpapaalala niya.
Napakuyom ako sa palad ko."Yes alam ko!" inis kong sabi. "Huwag mo ng ipaalala ang nangyari sa mga magulang ko! Dahil saksi mismo ang dalawang mata ko kung paano sila pinatay!" puno ng hinanakit kong sabi.
Biglang namanhid ang buong katawang ko ng maalala ko na naman ang bangungot na 'yon. Naalala ko na naman kung paano bumagsak ang katawan ng mga magulang ko at naliligo sa sariling dugo. Ang mga putok ng baril at ang nakakabinging sigaw ng kapatid ko.
"I'm sorry I should not brought that. I just want to remind you." mahinahon niyang sabi. "Pero Alice hindi mo pwedeng sayangin ang pagkakataong ito. He's so near, they both near to you Alice. Madali lang ang gagawin mo. You just need to point the gun and pull the trigger." desperado niyang sabi.
"Bakit ba atat na atat kang patayin sila ha!? Why can't you just do it by yourself. You're good at it right!?"
"Kung kaya ko patay na sana sila ngayon! I can't kill the both of them because I can't even lay my fingers on them, Alice! But you," titig niya sa mga mata ko. "You can." umiling ako.
Kung gusto niyang patayin ang dalawa ay ginawa na niya noon. He's giod at killing people, pero parang may pumipigil sa kanya.
"No, hindi. Ayoko na."
"Anong ayaw mo na!? Hawak mo na siya Alice! Sila! Wag mong sabihing minahal mo na talaga ang gagong 'yon?" pinanlitan niya ako ng mata.
Natahimik ako sa sinabi niya. "Bakit ba ako ang ginagamit mo, L? Ano ba talaga ang rason mo kung bakit bigla kang lumapit sa akin?" tanong ko at iniwas ang tinanong niya.
"Dahil pareho tayong makikinabang pagpatay na sila. Pareho nating makakamit ang hustisya, Alice. Kaya patigasin mo muli yang puso mo dahil kung hindi ako mismo ang gagawa at ikaw ay magluluksa na naman ulit. Kaya hangga't maaga pa kalimutang mo na yang nararamdaman mo sa kanya." may diin at malamig niyang sabi na ikinataas ng balahibo ko.
Paano? Paano ko makakalimutan kung sa tuwing sinusubukan ko ay mas lalong lumalala ang nararamdaman ko sa kanya.
"Paano kung hindi ko magawa?"
"Gagawa ako ng paraan, Alice. You know me. Kung ano ang gusto ko makukuha ko kahit patayan pa yan." may diin ang bawat pagkakasabi niya.
Sinalubong ko ang malamig at nandidilim niyang mata. "Just tell me the reason, L. Nang sa ganon baka magbago ang isip ko. Nang sa ganon maniwala ako sa'yo. Hindi pwedeng ang rason ko lang ang panghahawakan ko kahit hindi ako sigurado kung sila ba talaga. Ikaw na ang may sabi na pareho tayong makikinabang. Tell me, L."
Natahimik siya saglit. "They ruined my family, Alice. His father killed my parents. Pinatay nila ang magulang ko dahil sa hindi pag-sunod nila sa isang putang inang utos! Pinagkatiwalaan namin sila, Alice! Itinuring siya ni Dad na matalik na kaibigan. Ganoon din ako sa anak niya pero may plano pala sila. They all fucking monsters!" and this time I saw many emotions in his eyes. "Alam mo bang ang magulang ko dapat ang papatay sa magulang mo?" sabi niya.
Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa narinig. Natulos ako sa kinatatayuan ko habang puno ng katanungan ang mga mata kong nakatingin kay L.
"A-anong ibig mong sabihin?" kinakabahan kong tanong.
I shouldn't listen to him. He's good at fooling and lying but my other side told me that I should.
"That day, Alice, ang magulang ko talaga ang dapat gagawa noon but they refuse dahil wala silang nakikitang rason kung bakit papatayin ang magulang mo. Kami ang nagmamay-ari ng pinagtatrabahuan ng ama mo kaya kilala siya ng mga magulang ko na isang mabuting tao."
"Kaya isang araw ay bumisita sa bahay namin si Mr. Douglas at nanghingi ng pabor sa magulang ko. I was in college school back then and I accidentally heard their conversation. Nanghingi siya ng pabor sa magulang na patayin ang mga magulang mo pero tumanggi ang mga magulang ko kasi wala nga silang nakikitang rason kung para gawin yun sa kanila. At dahil doon nagalit si Mr. Douglas at pinagbantaan ang magulang ko."
"Kita ko sa mga mata ng magulang ko ang takot pero hindi sila nagpatinag. At dahil sa plano nila naging alerto na ang magulang ko. They hired a bodyguards that will protect their us and your family. Pero bumaliktad ang mga tauhang hinire ng magulang ko."
"Binayaran ng malaki ni Mr. Douglas ang mga kinuhang bodyguard ng magulang ko. Naunang namatay ang mga magulang mo, Alice. At sumunod sa akin. Pinagmamalaki pa sa amin Mr. Douglas kung gaanong walang awang pinatay ng anak niya ang mga magulang mo. We're hostage for fucking three days before he and Saber killed my parents in front of me! Sana pinatay lang din nila ako dahil ang laking pagkakamali nilang binuhay pa ako. And after that I joined the Mafia Kopert. Gusto kong ipaghigante ang mga magulang ko—natin. Tell me, Alice sapat na ba yang rason?" nanggangalaiti niyang sabi.
Pakiramdam ko namanhid lahat ng parte ng katawan ko. How could they? Nilukob ng matinding poot ang puso ko. Paano naatim ni Boss na makasama ako na parang wala siyang ginawa sa akin? Bigla ako nandiri ng maalala ang mga ginawa namin. So, siya nga. Sila ng ama niya ang pumatay sa magulang ko.
"Fuck...." I whispered full of anger.
I even joined in their organization. Tangina. Hindi ako makapag-isip ng maayos dahil sa nalaman. Hindi lang ako nawalan ng magulang dahil pati si L. We both suffered and witnessed our parent's death.
Fuck! Fuck! Nanginginig ako sa galit. Gusto ko silang lahat patayin. Niloko at pinaikot nila ako! Pinaniwala! They even helped me to find those fuckers who killed my parent pero sila pala. Ang ama pala niya ang nag-utos at siya pala ang pumatay. Papatayin ko sila.
"You always a plan destroyer, L. I'm almost on it's peak." sabay kaming napalingon sa nagsalita.
At biglang nandilim ang paningin ko ng makita ang pag mumukha niya. "You fucker!" kaagad ko siyang sinugod ng suntok na kaagad niyang nailagan.
Hindi ko siya hinayaang makaatake. Hanggang kusa akong napagod at bumagsak sa sahig. Nakayuko ako at nakatukod ang kamay ko bilang suporta habang humihingal.
"Bakit?" mahinahon pero nanginginig sa galit kong tanong. "Bakit mo nagawa 'yon. Ano ba ang kasalanan ng mga magulang namin. Bakit niyo sila pinatay!? Putangina ka!" sigaw ko at nag-angat sa kanya.
"Dahil wala silang mga kwenta." nakangisi niyang sabi and this time si L na ang sumugod sa kanya.
"Fuck you! Bawiin mo ang sinabi mo! Putangina ka! Papatayin kita!" puno ng galit na sigaw ni L at pinagsusuntok si Boss na hindi man lang lumaban.
Nang mapagod si L ay kinwelyuhan niya si Saber at sinandal sa pader. "Ano ha!? Mas walang kwenta ang buhay niyo ng ama mo!" galit na sigaw niya.
Tumayo ako at walang ingay na naglakakad patungo sa kanila. Nag-iinit ako sa galit.
"Tumabi ka, L." halos hindi ko na makilala ang boses ko dahil sa lamig non.
Natigilan si L at napalingon sa akin. Kita ko ang pagkagulat niya. Agad binitawan ni L si Boss na sumandal sa pader. Tinitigan ko siya ganon din siya sa akin na may ngisi sa akin. May dugo ang gilid ng labi niya at may sugat sa kilay niya at mga galos sa ibang parte ng mukha.
That face. Lahat peke.
"Isa ka paring madaling mauto at maloko, Alice." natatawa niyang sabi.
Umangat ang isang kamay ko at buong lakas siya sinampal na muntik niyang ikinatumba. Sige mag-salita ka lang.
"Si Alice na napaniwala sa mga pinagsasabi ko." sa kabilang pisngi na naman ko siya sinampal.
Hinayaan ko siyang magsalita. Ang gusto ko lang sa oras na'to ay saktan siya. Ang mailabas ko amg galit ko kahit konti lang.
"Naniwala ka ba talagang mahal kita Alice? Because if you are, then you're a dumb woman. Hindi ko talaga akalaing ang dali mo pa ring mauto." dismayado niyang saad.
Biglang may kumirot sa puso ko ng sinabi niya yun. Ang sakit.
Mas lalong lumapad ang ngisi niya ng makita ang reaksiyon ko. "Oh you're hurt? My bad. You're really a dumb woman you know? Ang tanga-tanga mo Alice. Ang tanga-tanga mo! Sa lahat yata ng mga babaeng naikama ko ikaw ang pinakatanga at bobo!" iling-iling niyang sabi.
This time kamao na ang tumama sa pisngi niya na ikinatumba niya. Humigpit ang pagkakakuyom ko habang nagtatas-baba ang aking dibdib dahil sa matinding galit.
Nilingon ko si L na puno ng galit ang mga mata. Siya ang sumuntok. "I really want to kill him." nagtagis ang bagang niya.
Muli kong tiningnan si Saber.
"Demonic Asshole." nagtatagis-bagang kong sabi sa kanya bago ako hinila ni L palabas ng roof top.
At ng tuluyan na kaming makababa ay doon ng bumuhos ang aking mga luha. Ang sakit. Ang sakit-sakit. Paano niya nagawa sa akin 'to. Akala ko totoong mahal niya ako. Ang galing niyang manlinlang, pinaniwala niya ako. Pinaniwala nila ako.
Bigla kong naramdaman ang mainit na yakap ni L at ang mahina niyang bulong na pagpapatahan sa akin kaya mas lalo akong nagpahaguhol.
I'm broke again.
"L, he's not my Saber. I know my Saber, L. Bakit napakasinungaling niyo? L, unti-unti ko na sana kitang pinagkatiwalaan. Pero bakit nilihim mo? Bakit hindi mo sinabi?" natigil siya sa pagbulong sa tenga ko.
"What do you mean, Alice?" naguguluhan niyang tanong.
"Bakit mo nilihim na magkapatid pala kayo ng kapatid ko? Bakit nilihim mo na may dalawang kapatid pala si Saber?! They're triples right? Yung kanina, si Sylvester yun diba? I saw the color of his eyes!" mahinahon pero nanggigigil kong tanong.
He stiffed. Mapait akong napailing.
"Napakasinungaling niyo naman. Ako pa talaga."