3 Act 3

ACE

Ilang araw ko ring di kinausap ang pinsan ko. Sa tuwing kakausapin niya ako, umiiwas ako at nagkukulong sa kwarto. Alam kong ako ang nagkamali. Ako ang nag-initiate para may mangyari sa aming dalawa. Alam kong ako ang dapat kumausap sa kanya at humingi ng tawad pero ako itong lumalayo ngayon.

Sabado na naman. Papunta na naman kami kay Dr. Tyler. Kasama ko si Ben dahil tulad nang nakagawian, siya ang naghahatid at sumusundo sa akin. Siya ang nagbabantay sa akin. Napakabait ng pinsan ko. Pwede niya nga akong hindi samahan at i-enjoy ang araw na ito kasama ang mga kaibigan niya pero inilalaan niya sa akin ang Sabado niya.

Napakabait niya. Pero pinagsamantalahan ko siya.

Hindi ko inimik si Ben buong byahe hanggang sa makarating kami sa clinic.

"Dalawang beses lang po," sabi ko kay doc.

"Good. At least we're getting some progress. Kapag nagpatuloy ito, baka hindi mo na kailanganing maging dependent sa gamot."

Masaya ako sa sinabi ni doc. Hindi ko rin gusto ang feeling na may iniinom na gamot. Alam niyo ba iyong pakiramdam na umiinom ka ng gamot hindi para gumaling, kundi nabubuhay ka para uminom lamang ng gamot. At saka, mas naalala ko ang nangyari dalawang taon na ang nakararaan kapag hawak ko na ang tableta. Kasi iyon ang mismong rason kung bakit kinakailangan kong uminom ng gamot ngayon.

"Ano naman ang mga pinagkakaabalahan mo ngayon?"

Napatingin ako kay doc.

Hindi ko alam ang isasagot ko. Sa dalawang beses kasi na inatake ako nitong nagdaang linggo, pinagjakulan ko ang pinsan ko. Oo, nakakapagsisi na pinagsamantalahan ko siya pero simula noong natikman ko ang burat niya sa sinehan, mas lalong lumakas ang pagnanasa ko sa kanya.

Siya ang iniisip ko kapag nagjajakol ako. Hindi kumpleto ang pagpapalabas ko kapag hindi ko iniisip ang maganda niyang katawan, ang matigas niyang abs, ang mahaba at mataba niyang burat, at ang lalaking-lalaki niyang amoy. Pati na rin ang lasa ng kanyang tamod.

Ughh. Gusto ko ulit matikman iyon. Gusto ko ulit matikman ang pinsan ko.

"Nothing worth noting for. Browsing lang sa internet," pagsisinungaling ko.

"You can try journaling," sabi niya. "Journaling can help manage stress. At saka maganda ito para malibang ang isip mo. You can write anything - from reality to fiction."

That's a good idea. Hindi ko lang alam kung bakit ngayon lang niya sinabi sa akin ito. Ang tagal ko na kayang nagpupunta rito.

"Dahil nakita kong nagko-cope up ka na sa nangyari, with you having lesser attacks, I think maganda rin ang suggestion ko. Hindi tulad dati na kapag nag-isip ka, naalala mo ang --," tumigil siya. Pinagmasdan ako. Inaalam kung tama bang ituloy ang kanyang sasabihin.

Tumayo siya. "Wala na muna tayong brain exercises ngayon. And I shall see you in two weeks."

"Two weeks?"

"Yes," sagot niya. "Unless nagkaroon ka ng matinding trauma attack, balik ka sa akin next Saturday. Kapag wala naman, after two weeks na ulit tayo magkita."

Ugh! Finally. Nakaka-stress magpunta ng clinic na ito. Kung hindi lang nakakahiya sa tiyahin ko na ginagawa ang lahat para tulungan akong gumaling, hindi na ako babalik dito, eh.

Inalalayan ako ni doc palabas ng kanyang clinic. Nadali ko pa ang braso niya. Naramdaman ko ang matigas niyang biceps na namumutok sa suot niyang hapit na pastel blue na long-sleeves na polo.

Para bang natakam ako sa kanya pero hindi ko na lang ipinahalata lalo na nang sinalubong kami ng pinsan ko.

"Thank you, doc," nakangiting bati ni Ben sa doctor na sinuklian naman ng huli ng pagtango.

"Ang aga niyo natapos," sabi ni Ben nang kaming dalawa na lang ulit ang magkasama.

"Oo, eh. Hindi ko na raw muna need ng brain exercises," sagot ko. "And after two weeks na lang daw ako bumalik."

"Ibig bang sabihin niyon, gumagaling ka na?"

Tiningnan ko siya. Halata sa kanya ang excitement at tuwa. Gusto kong sabihin na sana nga gumaling na ako. I hate being dependent. Hopeless. Helpless. Inutil kumbaga.

Hindi ko na siya sumagot. Naglakad na ako papunta sa sasakyan. Sumunod naman siya at pinagbuksan pa ako ng pinto.

"Thanks," sabi ko.

====

Nang makarating kami sa bahay, wala si tita Wendy. Nasa shop pa siguro. Aakyat na sana ako sa kwarto ko nang hawakan ni Ben ang braso ko.

Tiningnan ko siya. Nagsusumamo ang kanyang mga mata.

"Mag-usap tayo, please."

Napabuntong-hininga ako ng malalim. Siguro nga ay hindi ko na dapat takasan ang nagawa ko. Lalo pa ay magkasama kami sa bahay. At anak siya ng nagpapakain at nag-aalaga sa akin.

Tumango ako at tinungo ang sofa sa sala. Umupo siya sa tabi ko.

"Ben," mahinang sabi ko. "I'm sorry. It was a mistake. I know hindi ko dapat ginawa iyon pero hindi ko alam ang pumasok sa utak ko."

Oo. Hindi ko talaga alam. Bukod sa matagal na akong may pagnanasa sa iyo, matindi ang bulong sa utak ko na gawin ko ang bagay na iyon.

"I know, Ace. Naiintindihan kita," sabi niya. Hinawakan ang kamay ko. "Dapat sinuway kita noon pero nadala na rin ako. I'm sorry."

Nginitian ko siya at bigla niya akong niyakap. Napakaswerte ko talaga sa pinsan kong ito. Gwapo na, mabait pa. Tiyak, napaka-swerte ng mapapangasawa nito.

"Hindi na mauulit," sabi ko.

"Payag naman ako," sabi niya kaya naitulak ko siya. Nakangisi ang loko.

"Loko-loko ka," natatawa kong sabi. Huwag kang magbiro ng ganyan baka patulan kita at gahasain kita ngayon dito.

===

"Tangina naman, Ace!"

Nakakatakot ang anyo ng aking ama. Hubad ang katawan na lumapit siya sa akin. Patuloy kong isinisiksik ang sarili ko sa sulok ng kwarto ko.

Gusto kong sumigaw pero walang lumalabas na boses sa lalamunan ko sa sobrang takot.

"Isa lang, Ace. Pagbigyan mo na si daddy."

Nang mahawakan ni daddy ang braso ko, ang braso ng kanyang anak na noo'y pitong-taong gulang pa lang, tumulo na ang luha ko. Alam kong wala akong magagawa. Wala akong laban.

Wala si mommy. Wala ang mga kapatid ko. Kami lang ni daddy sa bahay at ngayon ay gusto akong gahasain ng sarili kong ama.

Hinawakan ni daddy ang baba ko. "Ibuka mo ang bibig mo!"

Nang hindi ko sinunod ang utos niya, nakatikim ako ng isang malakas na sampal. Pakiramdam ko, naalog ang buong pagkatao ko sa sampal na iyon. Natigil ang pagpatak ng luha ko.

Naramdaman ko na lamang na pwersahang ibinubuka ni daddy ang bibig ko at ipinapasok ang naghuhumindig niyang burat na sobrang laki. Nang magtagumpay ay marahas niyang kinantot ang bibig ko.

Parang baliw na napapaungol si daddy samantalang ako ay nakatingin sa kawalan. Nagpapaubaya.

Naramdaman kong binuhat ako ni daddy at inihiga sa kama ko. Isa-isa niyang tinanggal ang suot ko at pinadapa ako. Naramdaman kong hinawakan niya ang magkabilang pisngi ng puwetan ko at dinuraan ang butas ko.

Napasigaw ako nang ipasok niya ang kanyang daliri sa butas ng puwet ko.

"Daddy! Please! Tama na po," pag-iyak ko. Muling tumulo ang luha mula sa mga mata ko. Dahil sa sakit. Dahil sa takot.

===

Napabangon ako sa alaalang iyon. Mabilis kong binuksan ang laptop ko at nagpunta sa isang gay porn site. Nag-play ng video.

Hinubad ko ang shorts ko at hinawakan ang burat ko.

"Ahh," ungol ko. Nagtaas-baba ang kamay ko habang tutok na tutok ang mga mata ko sa screen ng laptop ko.

Hindi ako nakuntento doon. Nilaro ng isang kamay ko ang utong ko. Puta! Ang sarap.

Binilisan ko ang pagjajakol hanggang sa labasan ako.

Putangina.

Bakit ako ganito? As someone na pinagsamantalahan dati, sa sex pa ata ako maa-addict,