ตอนที่ 472 ไม่เสียใจ
แต่ในขณะนั้นเอง หวังหงษ์เต๋าก็คว้าหมับ! เข้าที่ลำคอของเย่หยิงเหมยอีกครั้ง
“ท่านอาจารย์!”
แม้สีหน้าของเย่หยิงเหมยจะยังดูออดอ้อน แต่น้ำเสียงของเธอกลับแปลกออกไปจากเดิม
“จงรีบไป และกลับมาโดยเร็ว!” หวังหงษ์เต๋ากล่าว
“เจ้าค่ะ”
เย่หยิงเหมยเปล่งเสียงกระซิบ
ณ ขณะนี้ ในหัวใจของเธอกำลังเดือดพล่าน
จริงๆ แล้วเธอต้องการจะกระตุ้นพิษในกายหวังหงษ์เต๋า และสังหารเขาซะเดี๋ยวนี้เลย
แต่น่าเสียดาย ที่นิกายยังต้องการตัวหวังหงษ์เต๋าอยู่
ผู้ฝึกยุทธขอบเขตลมปราณจิต จะอย่างไรก็นับว่าเป็นสมบัติล้ำค่า
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่สามารถต่อกรกับมารโลกาได้ แต่อย่างน้อยก็ยังพอจะรับมือกับมันได้อยู่หลายลมหายใจ ซึ่งช่วงเวลาดังกล่าวนั้น มันจะช่วยเพิ่มเวลาและโอกาสรอดสำหรับคนอื่นที่กำลังหลบหนีได้
ความต้องการของนิกายนับว่าอยู่เหนือสิ่งอื่นใด
เย่หยิงเหมยลอบถอนหายใจอย่างลับๆ
ลืมมันเถอะ
ในเมื่อไม่สามารถสังหารหวังหงษ์เต๋าได้ เช่นนั้นตัวเธอเองก็อย่าเก็บเอาปัญหานี้มาคิดอีกเลย
เพราะอีกไม่นานหลังจากนี้ ทางนิกายก็จะส่งเหล่าผู้ฝึกยุทธขอบเขตลมปราณจิตมาที่นี่อยู่แล้ว
Support your favorite authors and translators in webnovel.com