0342 เด็กกำพร้าในเกาะหมอก(1)

ตอนที่ 342 เด็กกำพร้าในเกาะหมอก(1)

 บางที ฉันคงกำลังจะตาย…  

หลังจากที่ซูเซี่ยเอ๋อเขียนประโยคนี้เสร็จ ปลายปากกาของเธอก็หยุดลง 

แสงไฟสลัวๆสะท้อนให้เห็นถึงผนังกำแพงสีขาวราวหิมะ 

บหนผนัง มีหลุมสีดำขนาดเล็กเท่าหัวแม่มือปรากฏขึ้นมาอย่างช้าๆ 

แหวนวงหนึ่งปรากฏออกมาจากรูที่ว่านั่น และสำรวจบริเวณโดยรอบอย่างระมัดระวัง 

หลังจากที่พบว่าทุกอย่างโอเค โดยที่ไม่รู้ว่าเจ้าแหวนนั่นใช้วิธีอะไร แต่มันก็สามารถปิดผนึกหลุมดำเบื้องหลังเธอให้หายไปได้อย่างง่ายดาย 

เมื่อผนังกลับมาเป็นสีขาวหิมะล้วนอีกครั้ง แหวนก็ร่วงตกลงมา มันกระดอนไปบนโต๊ะ ก่อนจะทำการปรับสมดุลแล้วหยุดนิ่ง 

“สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง” ซูเซี่ยเอ๋อถามเสียงกระซิบ 

แหวนลดเสียงลงและตอบกลับไปว่า “‘พวกเธอ’ ไม่รู้ตัวเลย ดูเหมือนว่าฉันจะทำสำเร็จแล้ว” 

“ขอบคุณสำหรับความเหนื่อยยากในครั้งนี้นะ” 

“ยังมีเวลาเหลือหรือเปล่า?” แหวนถาม 

ซูเซี่ยเอ๋อประสานสองมือของเธอเข้าด้วยกัน ปากเอ่ยอธิษฐานว่า “ฉันหวังว่าจะมีเวลามากพอ” 

ด้านนอก ปรากฏเสียงเคาะดังขึ้นทันใด 

และแหวนก็ไม่ส่งเสียงใดๆ อีก 

ซูเซี่ยเอ๋อกัดริมฝีปากของเธอ และปิดไดอารี่ลง