0147 วินัยทางทหาร

ตอนที่ 147 วินัยทางทหาร 

มารงูหนามอาจกล่าวได้ว่าเป็นหนึ่งในมารอสูรที่จัดการได้ยากที่สุดในขอบเขตก่อตั้ง! 

“เจ้าผู้ฝึกดาบ เหตุใดจึงสามารถค้นพบตัวตนของข้าได้?” มันเอ่ยถามอย่างโหดเหี้ยม หนามแหลมตามตัวพ่นหมอกพิษออกมา 

“การยังครองตนเป็นมารอยู่เช่นนี้ นับว่ามิใช่เรื่องที่ดีเลย วันเวลายิ่งผ่านพ้นไปนานเท่าไหร่ ท่านก็จะยิ่งสูญเสียความคิดไปมากเท่านั้น เหตุใดผู้อาวุโสถึงไม่ยอมกลายเป็นอสูรวิญญาณเสียทีเล่า?” กู่ฉิงซานกล่าวเตือน 

มารงูหนามเลื้อยวนไปรอบๆ ตัวกู่ฉิงซานเป็นวงกลมและกล่าว “เฮอะ! ข้าก็อยากจะเป็นอสูรวิญญาณเช่นกัน ทว่าพวกอสูรวิญญาณน่ะมันจะไม่สามารถกินเนื้อสดๆ ของมนุษย์ได้น่ะสิ!” 

กู่ฉิงซานเหลือบมองไปยังค่ายเบื้องหลังเขา แต่กลับพบว่ายังไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ 

‘พิกลนัก ภายนอกเกิดเสียงดังสนั่นถึงเพียงนี้ เหตุใดจึงไม่มีผู้ใดก้าวออกมา?’ 

ทว่าเขาไม่มีเวลาเพียงพอที่จะได้ทันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะมารงูหนามได้กระโจนเริ่มเปิดฉากโจมตีเขาอย่างกะทันหัน 

พิษฟุ้งกระจายไปทั่วอากาศ กู่ฉิงซานจำเป็นต้องล่าถอยไปยังจุดที่ห่างออกไป