1020 เทพแห่งความว่างเปล่า

ตอนที่ 1020 เทพแห่งความว่างเปล่า

เกิดความเงียบ

แมวสีดำอยู่บนร่มหลากสีสันขณะมองรอบข้างด้วยสีหน้าจริงจัง

หูของมันขยับเป็นครั้งคราว ดวงตาคล้ายกับทะลวงความว่างเปล่า สามารถมองเห็นหลายสิ่งที่คนอื่นไม่สามารถมองเห็นได้

พวกกู่ฉิงซานเหาะไปตามทางที่มันนำทางอย่างช้าๆ

ในที่สุด

เสาซากศพทั้งหมดถูกทิ้งไว้ด้านหลัง มีความมืดอันว่างเปล่าอยู่ตรงหน้าพวกเขา

มีลมกระโชกพัดหวีดหวิวอย่างต่อเนื่องในความมืด เสียงของมันเหมือนกับเสียงคร่ำครวญของวิญญาณนับร้อยล้านดวงอันไม่มีสิ้นสุด

‘เมี้ยว!’

แมวสีดำส่งเสียงร้องอย่างร้อนรน

ทุกคนหยุดทันทีก่อนรีบถอยออกมาเพื่อรักษาระยะห่าง

“สายลมนี้คล้ายกับรุนแรงเกินไป” ลอร่ากล่าว

นางโยนโล่โลหะไปทางสายลม

‘ฟู่’

ในเวลาสั้นๆ โล่กลายเป็นผุยผง

ไม่ช้าผุยผงก็หายไปสิ้น

ลอร่าอ้าปากกว้างด้วยความประหลาดใจจนอดพูดไม่ได้ว่า

“หรือว่าเป็นสายลมแห่งความโกลาหล”

“ใช่ มันคือสายลมแห่งความโกลาหล เจ้าห้ามเข้าใกล้ ไม่อย่างนั้นจะไม่มีใครสามารถช่วยเจ้าได้” เหล่าต้าเตือน

“ไม่มีทางไปข้างหน้าเลยหรือ” กู่ฉิงซานถาม

ทุกคนมองแมวสีดำ