Vol.2-130[1] หวั่นหวั่นโต้กลับ (1)

บทที่ 130 หวั่นหวั่นโต้กลับ (1)

อวี๋หวั่นไม่ได้โทษพวกเขา จะว่าไปเป็นเพราะเธอที่ไม่มีเวลา เพื่อที่จะเอาใจเธอ พวกเขาจึงอยากทำของขวัญวันเกิดให้เธอประหลาดใจ พวกเขาผิดอะไร?

ท่านพ่อยังดุพวกเขาอีก “สำนึกผิดหรือยัง? ”

ทั้งสามพยักหน้า

เยี่ยนจิ่วเฉายังคงมีสีหน้าดุดัน “ยังไม่รีบขอโทษท่านแม่อีก”

เด็กทั้งสามโผเข้าหาอวี๋หวั่น ศีรษะน้อยๆ ถูกับแขนของเธอ

หัวใจของอวี๋หวั่นแทบละลาย “แม่ไม่โกรธแล้ว พวกเจ้าไปเล่นเถอะ แม่กับท่านพ่อมีธุระนิดหน่อย ฝูหลิง”

ฝูหลิงเข้ามา จูง...อุ้มเด็กน้อยทั้งสามออกไป

ในห้องเหลือเพียงสองสามีภรรยา

อวี๋หวั่นมองเยี่ยนจิ่วเฉา “เด็กๆ รู้วันเกิดข้าได้อย่างไร? ”

เธออยากถามประโยคนี้ตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว เพียงแต่บางอย่างก็ไม่ควรพูดต่อหน้าเด็กๆ

เยี่ยนจิ่วเฉาตอบว่า “วันก่อนข้าบอกบอกกับอิ่งสือซันในห้องหนังสือ พวกเขาได้ยินเข้า”

เพียงแต่ได้ยินก็ได้ยินไป พวกเขาไม่ได้คิดว่าเด็กๆ จะเข้าใจ ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาก็ไม่คิดว่าเจ้าลิงพวกนี้จะทำของขวัญวันเกิดให้ท่านแม่ บางทีเขาคงประเมินความสามารถของพวกเขาต่ำไป