Vol.2-076 เด็กน้อยผู้มีความสุข พี่จิ่วผู้น่าสงสาร

บทที่ 76 เด็กน้อยผู้มีความสุข พี่จิ่วผู้น่าสงสาร

เมื่ออวี๋หวั่นได้ยินดังนั้นก็ตื่นตะลึง เยี่ยนจิ่วเฉาหมายความว่าอย่างไรกัน? อะไรไม่ใช่ความฝัน แต่เป็นเรื่องจริงกัน? เยี่ยนจิ่วเฉาเคยพูดประโยคนี้จริงหรือ?

“ลูกของเจ้ายังมีชีวิตอยู่ พวกเขาอยู่ในอ้อมกอดของเจ้า”

เธอกอดเด็กน้อยทั้งสามเอาไว้นี่…

หรือว่า…

อวี๋หวั่นมองไปยังเยี่ยนจิ่วเฉา “ท่านพูดว่าอะไรนะ? พูดอีกรอบได้หรือไม่? ”

เยี่ยนจิ่วเฉาไม่พูด

เขาเป็นถึงคุณชายแห่งเมืองเยี่ยน จะให้มาพูดจาซ้ำไปซ้ำมาได้อย่างไรกัน?

ทำอย่างไรก็จะไม่ยอมรับว่าตนไม่กล้าพูด…

อวี๋หวั่นไม่ได้โง่ ถ้าเธอไม่รู้ว่าเด็กๆ ไม่ใช่ลูกของเหยียนหรูอวี้ก็ว่าไปอย่าง ในเมื่อตอนนี้รู้แล้ว ก็คงไม่ยากที่จะยอมรับว่าเด็กๆ มีแม่อีกคนหนึ่ง ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยจินตนาการว่าคนคนนั้นอาจจะเป็นตนเอง เธอเคยตั้งครรภ์เมื่อสามปีก่อน เมื่อมองไปยังเด็กทั้งสาม เธอก็มักจะบอกตัวเองเสมอว่าถ้าลูกของเธอยังคงมีชีวิตอยู่ พวกเขาก็คงโตเท่านี้แล้ว เพียงแต่เธอคิดว่าความเป็นไปได้นั้นน้อยเหลือเกิน

เธอคลอดลูกคนเดียวก็นับว่ายากเย็นแล้ว จะไปมีลูกสามคนได้อย่างไรกัน? หรือว่ามีกับเยี่ยนจิ่วเฉา?