Vol.2-035 ครอบครัวห้าคน (2)

บทที่ 0035 ครอบครัวห้าคน (2)

แพนเค้กต้นหอมรสเค็มหนึ่งคำ กับเหล้าข้าวรสชาติหวานมันหนึ่งคำ เป็นรสชาติที่อร่อยล้ำอย่างไม่น่าเชื่อ เด็กจ้ำม่ำทั้งสามกินกันจนเหงื่อท่วมตัว อวี๋หวั่นหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดเหงื่อให้พวกเขา ยามที่มองเด็กๆ ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความเอ็นดู เยี่ยนจิ่วเฉามองนางด้วยความรู้สึกทะนุถนอมแบบที่เยี่ยนหวายจิ่งมิเคยเห็นมาก่อน

ภาพตรงหน้านี้ อบอุ่นเสียจนดวงตาของเยี่ยนหวายจิ่งรู้สึกแสบร้อน

จู่ๆ ความคิดเหลวไหลก็ปรากฏขึ้นในใจของเยี่ยนหวายจิ่ง "ฉางอัน ไฉนข้ารู้สึก..."

“รู้สึกอันใดหรือพ่ะย่ะค่ะ?” จวินฉางอันถาม

เยี่ยนหวายจิ่งมิได้เอ่ยต่อ และเปลี่ยนเรื่อง "มามาอาวุโสนั่นอยู่ที่ใด?"

จวินฉางอันเอ่ย “มามาฮุ่ย? เพิ่งจะส่งตัวนางออกจากเมืองไปพ่ะย่ะค่ะ”

เยี่ยนหวายจิ่งมองไปยังอวี๋หวั่นและเด็กอีกสามคนที่อยู่ข้างๆ ดวงตาของเขาหรี่ต่ำ "ไปพาตัวนางกลับมา"

...

“หม่อมฉันถวายบังคมฝ่าบาท ทรงพระเจริญ พันปี พันปี พันพันปี!”

ณ ลานคฤหาสน์องค์ชายสอง มามาเฒ่าที่อายุมากกว่าครึ่งของร้อยปี คุกเข่าอยู่บนพื้นบ้านอันเย็นเยือก และก้มลงคำนับเยี่ยนหวายจิ่งที่ยืนอยู่ด้านล่างของทางเดิน