Vol.2-002 ฉกเด็กจ้ำม่ำคืน (1)

บทที่ 2 ฉกเด็กจ้ำม่ำคืน (1)

ค่ำคืนราตรีเย็นเยียบดุจวาริน

ณ คฤหาสน์สกุลสวี่ สวี่เฉิงเซวียนเอนกายนอนบนเก้าอี้หวายที่ปูด้วยฟูกและหนังเสือด้วยความเบื่อหน่ายหลังจากถูกองครักษ์ของเยี่ยนจิ่วเฉาทำให้แขนและขาอย่างละข้างใช้การไม่ได้ นับเป็นการเริ่มต้นช่วงเวลาแห่งการพักรักษาบาดแผลที่เปล่าประโยชน์

เขาเป็นบุตรชายของสวี่ส้าว มีพี่ชายอีกสองคน แต่น่าเศร้าที่พวกเขาเกิดจากอนุภรรยา จึงมีสถานะต่ำต้อยกว่า หลังจากทราบข่าวว่าเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส พี่ชายทั้งสองก็รีบวิ่งไปหาผู้เป็นบิดาราวกับตัวตลก

เพราะปี้หนูหายไป หากเขาอยู่ที่นั่น ต้องสั่งสอนพวกมันให้เข็ดหลาบเป็นแน่!

“นายน้อยสาม! นายน้อยสาม!” คนรับใช้หนุ่มวิ่งเหยาะๆ มาอย่างตื่นตระหนก

“มีอันใดรึ? พี่ชายสองคนของข้าก่อเรื่องอีกแล้วรึ?” หลังจากสวี่เฉิงเซวียนได้รับบาดเจ็บก็กลายเป็นคนที่โมโหร้าย อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ

คนรับใช้หนุ่มกล่าวอย่างละอาย “หาใช่นายน้อยใหญ่กับนายน้อยสอง ทว่าเป็น…”

“เป็นอันใด!” สวี่เฉิงเซวียนเริ่มหมดความอดทน

คนรับใช้หนุ่มมองเขาอย่างไร้เรี่ยวแรงที่จะรายงาน พลางถอยไปด้านข้างอย่างเศร้าสลด