107 ลอกเลียนผลงาน

บทที่ 107 ลอกเลียนผลงาน

หลังจากที่อวี๋เฟิงอธิบายโดยละเอียดแล้ว อวี๋หวั่นและผู้จัดการชุยจึงเข้าใจต้นสายปลายเหตุของเรื่องนี้

เดิมทีอาหารเหล่านี้เป็นอาหารที่ลุงใหญ่คิดค้นขึ้นขณะที่เป็นพ่อครัวอยู่ที่นี่ เคยทำให้คนในครอบครัวกินแล้ว เพียงแต่เขายังไม่พึงพอใจในรสชาติเท่าไรนัก จึงไม่ยอมนำไปใส่ลงในรายการอาหาร ทว่ากว่าลุงใหญ่จะปรับปรุงรสชาติอาหารให้ออกมาเป็นที่น่าพอใจได้นั้น อวี๋หวั่นก็เกิดเรื่องพอดี

ในเมื่อผู้จัดการชุยอยู่ตรงนั้นด้วย อวี๋เฟิงจึงมิได้พูดประโยคสุดท้ายออกมาชัดเจน เขาบอกเพียงว่าที่บ้านเกิดเรื่อง ลุงใหญ่จึงต้องออกจากหอเทียนเซียง

อาหารที่ยังมิได้เปิดตัว กลับกลายเป็นอาหารแนะนำของหอเทียนเซียงเช่นนี้ ไม่ว่าใครก็อดรู้สึกตงิดใจไม่ได้

ผู้จัดการชุยทำงานในแวดวงนี้ จึงเข้าใจความรู้สึกของอวี๋เฟิงเป็นอย่างดี หากหอหยกขาวคิดค้นอาหารขึ้นมาชนิดหนึ่ง ยังไม่ทันได้เปิดตัวก็ถูกคนนำไปขายแล้ว เขาคงต้องกระอักเลือดเป็นแน่!

แน่นอนว่าที่นี่ยังมีอีกปัญหาหนึ่ง ก็คืออาหารเหล่านี้ไม่ใช่อาหารที่คนทั่วไปจะคิดค้นขึ้นมาได้

จะไม่บังเอิญไปหน่อยหรือ?

“มีอาหารกี่ชนิดที่เป็นแบบนี้หรือ?” อวี๋หวั่นเอ่ยถาม