099 สั่งสอน
บทที่ 99 สั่งสอน
ผู้ใหญ่บ้านได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกว่าเป็นความคิดที่ดี ไม่มีที่ดิน ชาวบ้านต่างก็วิตกว่าจะใช้ชีวิตกันอย่างไร หากมีงานให้ทำ มีค่าแรงให้ ก็นับว่าเป็นเรื่องดี!
“อาหวั่นรอที่นี่ก่อน ข้าจะไปบอกชาวบ้าน!”
กล่าวจบ เขาก็กระวีกระวาดไปเรียกคนในหมู่บ้าน
ผู้ใหญ่บ้านตื่นเต้นจนลืมเคาะระฆังบอกเวลาที่บ่อน้ำ เขาวิ่งไปแต่ละบ้านเพื่อนเรียกชาวบ้านออกมารวมกัน
อวี๋หวั่นเห็นอวี๋เฟิงขมวดคิ้ว จึงกระซิบถามว่า “พี่ใหญ่คิดอะไรอยู่หรือ?”
อวี่เฟิงตอบตามตรง “ข้ากำลังคิดว่า แผ่นดินไหวจะกระทบกับกิจการของเราหรือไม่?”
ได้เงินน้อยกว่าเดิมเล็กน้อยมิใช่เรื่องใหญ่ แต่หากบอกชาวบ้านไปแล้ว สุดท้ายกลับไม่มีงานให้พวกเขาทำ…
เรื่องนี้อวี๋หวั่นได้คาดการณ์เอาไว้แล้ว เธอยกยิ้มมุมปาก แล้วกล่าวว่า “พี่ใหญ่ท่านวางใจเถอะ พวกเราทำการค้ากับคนรวยจากเมืองหลวง ภัยพิบัติเป็นเรื่องของชาวบ้านตาดำๆ ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับพวกเขาหรอก”
พูดไปก็น่าหดหู่ แต่กลับตรงประเด็นยิ่งนัก
ใช่แล้วละ ไม่ว่าจะเกิดภัยพิบัติหรือหายนะใด ผู้ที่ต้องรับเคราะห์ก็คือประชาชนทั่วไป หากไม่เช่นนั้น อาสามก็คงไม่ต้องไปเป็นทหารหรอก
Locked Chapter
Support your favorite authors and translators in webnovel.com