ตอนที่ 1295 - 1296

บทที่ 1295 ให้นางอยู่ต่อ

ทว่า เธอเพิ่งพูดจบก็เห็นเซวียนหยวนโม่เจ๋อก้าวเข้ามา ดึงมือเธอทำท่าจะเดินออกไป จึงรีบหยุดฝีเท้าแล้วตะโกนบอก “เดี๋ยวก่อน”

“ข้าจะพาเจ้ากลับไป” เขาหันมาบอก สีหน้าแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชา ดูก็รู้ว่ากำลังโกรธจัด

“เสด็จพ่อของท่านให้ข้าอยู่ต่อสักสองสามวัน”

“ไม่ต้องไปสนใจเขา!”

“นั่นคือเสด็จพ่อของท่านไม่ใช่ใครอื่น อีกทั้งข้าเองก็อยากรู้ว่าเขาจะให้ข้าอยู่ในวังทำไม ท่านกลับไปก่อนเถิด! วางใจได้ เขาไม่ฆ่าข้าหรอก” ถึงบิดาของเขาจะทำหน้าบึ้งน้ำเสียงก็ไม่เป็นมิตร แต่แค่เธอไม่รู้สึกถึงจิตสังหารจากตัวเขาก็พอแล้ว

ได้ยินเช่นนั้น เขามองเธอด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ผ่านไปเนิ่นนานถึงกล่าวว่า “เช่นนั้นข้าจะอยู่เป็นเพื่อนเจ้าด้วย ตกลงตามนี้” สิ้นเสียง เขาเดินเข้าไปข้างใน หยุดยืนอยู่กลางตำหนักใหญ่ มองคนที่นั่งดื่มชาอยู่ข้างบนพลางถาม “เสด็จพ่อให้นางอยู่ในวังทำไมพ่ะย่ะค่ะ?”