ตอนที่ 1089 - 1090

ตอนที่ 1089 เหมือนจะโกรธเสียแล้ว?

“ข้าจะไปเดินรอบๆ เสียหน่อย พวกเจ้าพักผ่อนไปเถอะ!” เฟิ่งจิ่วกล่าวจบก็เดินออกไปโดยไม่หันกลับมา

พวกเขาเห็นร่างสีแดงเดินเข้าไปในป่า ก็มองๆ และมานั่งตรงปากถ้ำ หนิงหลางเกาศีรษะ เอ่ยว่า “ทำไมข้ารู้สึกว่าเขาเหมือนจะโกรธ”

“ไม่น่าโกรธหรอก เขาผิดหวัง” ต้วนเยี่ยก้มหน้าเริ่มจัดการบาดแผลบนร่าง

พวกเขาได้ยินคำพูดนี้ก็ครุ่นคิด ไม่รู้จะพูดอะไรดีไปชั่วขณะ ได้แต่พันแผลบนร่างตนเองให้เรียบร้อย ก่อนจะนั่งรอตรงปากถ้ำรอเฟิ่งจิ่วกลับมา ทว่ารอไปเช่นนี้เกือบเที่ยงก็ไม่เห็นเงา

“คงไม่เกิดเรื่องกระมัง? ทำไมออกไปตั้งแต่เช้าถึงตอนนี้ยังไม่เห็น?”

“นั่นสิ! เขาบอกจะไปเดินเสียหน่อยไม่ใช่หรือ? นี่ก็ตั้งนานแล้วนะ”

“ต้องไปตามหาหรือไม่?”

“เขาบอกให้พวกเราอย่าวิ่งเพ่นพ่าน หากออกไปตามหาไม่เจอเขา เดาว่าเขากลับมาจะโกรธจริงๆ”

ทั้งสี่เอ่ยขึ้นคนละหนึ่งประโยค สุดท้ายสายตาของพวกเขาก็หยุดบนร่างอสูรกลืนเมฆาที่นอนด้านในถ้ำพร้อมกันโดยไม่นัดหมาย ชะงักไปสักพัก ซ่งหมิงตะโกนว่า “อสูรกลืนเมฆา นายท่านของเจ้าคงไม่เกิดเรื่องกระมัง? เจ้าจะออกไปดูเสียหน่อยหรือไม่?”