0725 วันเวลา (จบบริบูรณ์)

บทที่ 725 วันเวลา (จบบริบูรณ์)

ห้าร้อยปีต่อมา...

จินเฟยเหยายืนอยู่กลางแจ้ง มองดูแสงเปลี่ยนเป็นบุปผาร่วงลงมาจากนภา นกและสัตว์ภูติที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ยังมีบันไดบุปผาที่ทอดสู่ท้องฟ้า นางอดพึมพำไม่ได้ “เหาะขึ้นสวรรค์ถึงกับเป็นเช่นนี้ ดูเหมือนน่าเกรงขามอย่างยิ่ง ไม่รู้ว่าชีวิตบนนั้นจะเป็นเช่นไร ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะได้ไปดู”

“ถึงอย่างไรเจ้าก็เป็นขั้นมหายานแล้ว เกียจคร้านน้อยๆ พยายามฝึกบำเพ็ญเยอะๆ จะได้ขึ้นไปดูบนนั้นเร็วหน่อยว่าเป็นเช่นไร” หวาหวั่นซียืนมองนางพลางเอ่ยวาจาอยู่ด้านข้าง

“ยังเร็วไป” จินเฟยเหยาลูบเส้นผม เอ่ยอย่างไม่ใส่ใจนัก “กินมากไปไม่มีอะไรทำจึงรีบร้อนเลื่อนขั้น ขึ้นไปก็ต้องเจอใต้เท้าหลงอีก ข้าอยู่เล่นสนุกต่อที่โลกตู้เทียนอีกร้อยปีพันปีแล้วค่อยว่ากัน”

พั่งจื่อและหวาหวั่นซีมองนางอย่างดูแคลน “ไม่รู้ว่าใคร อยู่บ้านใต้เท้าหลงจนถึงวันก่อนตั้งหนึ่งเดือนกว่า ไม่เกรงกลัวว่าจะเล่นสนุกจนไม่มีเรี่ยวแรงเหาะขึ้นสวรรค์ ตอนนี้ผู้อื่นเพิ่งจากไป เจ้าก็ไม่อยากเจอทันที พอเสร็จกิจก็สะบัดก้นจากไปอย่างไร้เยื่อใยได้รวดเร็วจริงนะ”