0078 บุรุษที่อับอายจนกลายเป็นโทสะ

บทที่ 78 บุรุษที่อับอายจนกลายเป็นโทสะ

“ให้เจ้า” ไป๋เจี่ยนจู๋หยิบขวดหยกใบหนึ่งออกมาโยนให้อย่างรังเกียจ ผู้บำเพ็ญเซียนสตรีไม่ได้รับขวดหยกที่ร่วงลงในพุ่มไม้เบื้องหน้า

นางหยิบขวดหยกขึ้น มองไป๋เจี่ยนจู๋อย่างไม่ได้รับความเป็นธรรม “สหายเซียน...”

ถึงแม้ท่าทางของนางจะทำให้คนสงสาร ทว่าน้ำเสียงกลับระคายหูทำลายความสุนทรีอย่างร้ายแรง ทว่าไป๋เจี่ยนจู๋ยิ่งรังเกียจสตรีเช่นนี้ เนื่องจากปกติสตรีที่ปฏิบัติต่อเขาเช่นนี้เพื่อจะได้รับความรู้สึกดีๆ จากเขามีมากมายเกินไป มากจนเขาเห็นอยู่ทั่วไป

ไป๋เจี่ยนจู๋ไม่สนใจสตรีที่ทำให้ผู้อื่นรังเกียจเช่นนี้ เหินร่างแทรกซอนเข้าไปในป่าทึบ พริบตาก็หายไปไม่เหลือร่องรอย ส่วนผู้บำเพ็ญเซียนสตรีคนนั้นเทยาเม็ดหนึ่งออกมาจากขวดหยก พอมองดูถึงกับเป็นยากลีบดอกไม้ขั้นสอง

นางกินยาเม็ดนี้ลงไปด้วยความดีใจเกินคาด ใบหน้าแดงก่ำเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบต่ำ “เป็นคนดีจริงๆ เพียงแต่ไม่รู้ว่าเป็นศิษย์สำนักใด ไม่เช่นนั้นกลับไปจะขอร้องให้อาจารย์ไปขอแต่งงาน”