0716 ส่งถ่านกลางหิมะ

บทที่ 716 ส่งถ่านกลางหิมะ

จินเฟยเหยาเผ่นออกมาแล้วก็ไปคร่ำครวญกับหวาหวั่นซี เห็นนางตบโต๊ะอย่างเดือดดาล หวาหวั่นซีฟังอยู่นานจึงถามว่า “แล้วเจ้าคิดจะทำอย่างไร?”

“จะทำอย่างไรได้ รสชาติแบบนั้นทรมานมาก ในนั้นต้องเจือไฟนรกแน่ๆ ถ้าให้เจ้าไป เกรงว่าร่างกายคงถูกเผาทำลายทันที” สายตาจินเฟยเหยากวาดมองหวาหวั่นซี มิใช่นางไม่เคยคิดจะลากหวาหวั่นซีไปกลืนวิญญาณเทพ ทว่าในวิญญาณเทพมีกลิ่นอายของไฟนรก ไม่แน่ว่าไม่ได้ประโยชน์มิหนำซ้ำยังฆ่าตัวตายอีก

“อะไรถูกเผาทำลาย?” พั่งจื่อวิ่งมาอย่างเริงร่า ได้ยินแค่ประโยคสุดท้าย จินเฟยเหยาจึงเล่าเรื่องที่เกิดเมื่อครู่ พั่งจื่อฟังแล้วก็เอ่ยทันควัน “ไม่ต้องมาหาข้านะ ข้าไม่ไปหรอก”

จินเฟยเหยานึกถึงคำพูดของจู๋ซวีอู๋ จึงเอ่ยกับพั่งจื่อว่า “พั่งจื่อ พี่จู๋บอกว่าหลังจากเจ้ากลายร่างเป็นมนุษย์ก็ไม่ถือเป็นสัตว์ภูติ สามารถออกไปอาศัยอยู่เองตามลำพังได้ เจ้าจะออกไปสร้างรังของตนเอง อยากทำอะไรก็ทำ ไม่ต้องเชื่อฟังคำพูดของข้าอีกหรือไม่”