บทที่ 703 คมกระบี่
ผู้บำเพ็ญเซียนหนึ่งร้อยคนมารวมตัวกันอย่างรวดเร็ว แต่ละเผ่าต่างเลือกคนออกมา เผ่าเทพส่งมาแค่ยี่สิบคน คนอื่นๆ ล้วนเป็นคนที่ทั้งสามเผ่าส่งออกมา จินเฟยเหยานับจำนวนอย่างจริงจัง พบว่าตนเองอยู่นอกเหนือหนึ่งร้อยคนนี้ ดังนั้นนางจึงไปลากพั่งจื่อมา
จินเฟยเหยาลูบคลำร่มวิชชุที่ใส่ไว้บนหลังตนเอง ในใจแค้นเคืองพั่งจื่อไม่เลิก “เจ้าบ้าพั่งจื่อ รอเสร็จเรื่องนี้ก่อนเถอะ ข้าจะจัดการเจ้า”
“ลูกพี่ เจ้าไม่ให้ข้าลงมือหลอมสร้างบนนั้น นี่คือขีดจำกัดสูงสุดแล้ว” พั่งจื่อโต้กลับอย่างไม่ยอมแพ้ เรื่องนี้ทำให้คนลำบากใจแท้ๆ ทำเป็นแบบนี้ได้ก็ไม่เลวแล้ว
เนื่องจากใต้เท้าหลงและปู้เหยาพบคมกระบี่ ดังนั้นพวกเขาสองคนต้องนำทาง ส่วนเมิ่งอวิ๋นตามไปช่วยเหลือด้วย ไท่เฮ่าเหยี่ยนไม่ไปจากเมืองเจี้ยนเทียนทว่ากลับมอบวงเวทให้หนึ่งอัน ใช้สำหรับนำคมกระบี่เซวียนหยวนไปหรือทำลายมันเสีย
ทุกคนต่างมารอที่นอกเมือง จินเฟยเหยาคิดจะทำตัวไม่สะดุดตาปะปนกับทุกคน พยายามอย่าทำให้ใต้เท้าหลงเห็นร่มวิชชุของตนเองแต่กลับโดนปู้เหยาตะโกนเรียกไปทันที
Support your favorite authors and translators in webnovel.com