บทที่ 683 ย้าย
ขนมและน้ำชาขึ้นโต๊ะ ปู้จื้อโหยวจึงกินพลางสนทนา “เจ้าสร้างที่นี่ได้ไม่เลว ต่อไปตอนเจ้าเป็นผู้บำเพ็ญเซียนขั้นมหายาน พื้นที่ของที่นี่อาจจะใหญ่กว่าของเผ่าเซวียนหยวน”
“ขั้นมหายานมีเพียงผู้อาวุโสไท่เฮ่าเหยี่ยนอยู่ อีกทั้งเขายังกลับเผ่าบ่อยๆ หรือออกไปร้อยกว่าปีจึงกลับมา ถ้ามีผู้อาวุโสขั้นมหายานมาอยู่อาศัยก็ยิ่งดี” จินเฟยเหยาไม่พอใจเลยสักนิด เนื่องจากนางพบว่าตนเองยังต้องออกไปล่าสัตว์มารมาสนับสนุนค่าใช้จ่ายในการฝึกบำเพ็ญ ทรัพย์สินทั้งหมดของนางล้วนสร้างไว้ในเมืองเจี้ยนเทียน ถ้าไม่อยากให้เผ่าฝูซีฮุบที่นี่ก็ต้องนำผู้บำเพ็ญเซียนขั้นมหายานคนอื่นๆ เข้ามาอยู่อาศัย
ถึงเคยเอ่ยถึงเรื่องนี้กับปู้เหยา เห็นได้ชัดว่าเป็นเรื่องได้เปรียบที่หาศิลาวิญญาณได้ฟรีๆ เขากลับมีสีหน้าลังเล สาเหตุเดียวคือรู้สึกว่าถ้าตอบตกลงจะถูกควบคุม เมืองเจี้ยนเทียนมีเรื่องยุ่งยากเขาก็ต้องออกหน้า สำหรับคนเห็นแก่ตัวที่อิสรเสรี ไม่มีห่วงพะวงอะไรเลยอย่างปู้เหยา ย่อมต้องหดมือหดเท้าเมื่ออยู่ต่อหน้าผลประโยชน์นี้
Support your favorite authors and translators in webnovel.com