0674 เสี่ยวจินยุ่งมาก

บทที่ 674 เสี่ยวจินยุ่งมาก

ปู้เหยาเบ้ปากไม่พอใจ ได้แต่ช่างมัน

ถึงอย่างไรสถานที่ตั้งของเผ่าเสินหนงกับเมืองซู่เว่ยก็อยู่คนละทาง เขาได้แต่ปล่อยให้จินเฟยเหยาจากไป จินเฟยเหยามองเจ้าคนไม่รับผิดชอบ ถึงกับทิ้งตนเองไว้ข้างนอกโดยไม่ส่งกลับไปก็รู้สึกไม่พอใจอย่างยิ่ง

ในอดีตออกมากับคนอื่น ออกมาอย่างไรก็กลับไปอย่างนั้น ถึงอย่างไรตนเองเพิ่งมีพลังบำเพ็ญเพียรขั้นว่างเปล่า เจอสัตว์มารสักตัวต้องตายแน่

ทว่าคิดจะฉวยโอกาสที่ปู้เหยาไม่ทันนึกถึงเรื่องอื่นจากไปตอนนี้ก็ดี ถ้าเขาเจอพวกพี่เขยอะไรนั่นแล้วผู้อื่นจะฆ่าเขาแก้แค้นให้น้องสาว เช่นนั้นตนเองคงต้องเสียเลือดกองโต

ดังนั้นจินเฟยเหยาจึงกล่าวอำลาเขาคิดจะรีบเผ่นแน่บ ยังไม่ทันจากไปก็ถูกปู้เหยาขวางไว้ เขายื่นมือมาพลางเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม “ขอค่าเดินทาง”

“แสนก้อนคงพอกระมัง?” จินเฟยเหยาค้นในถุงเฉียนคุน เลือกเอ่ยจำนวนที่น้อยที่สุด

“เจ้าชั่วร้ายมาก ข้าฆ่าสัตว์มารตั้งเยอะ เจ้าถึงกับแบ่งให้ข้าแสนเดียว คิดจะให้ข้าถูกฟ้าผ่าตายกลางทางสินะ สตรีอำมหิตขนาดนี้ไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อน” ปู้เหยาหดมือกลับ ดวงตาสองข้างมีม่านน้ำ เอ่ยด้วยท่าทางน่าสงสาร