0663 คนโง่มีไม่มาก

บทที่ 663 คนโง่มีไม่มาก

จริงเสียด้วย หวาหวั่นซีพูดได้ถูกต้อง

สิ้นเปลืองคือความเคยชินของผู้บำเพ็ญเซียน ผู้ที่ชอบนำสิ่งของทั้งหมดติดตัวไปด้วยมีเพียงจินเฟยเหยาที่อยู่แบบยากไร้มาชั่วชีวิตแถมยังติดหนี้ก้อนโต

หลังจากฆ่าสัตว์มารเจี่ยหลิงผู้บำเพ็ญเซียนสองคนนี้ก็ตัดเอาหนังอันแข็งแกร่งทนทานที่สุดและเขาที่มีค่าไป หลังจากเก็บตานมืดและศิลาวิญญาณแล้วก็ทิ้งส่วนที่เหลือทั้งหมดไว้ด้านข้าง

จินเฟยเหยาป้อนซาลาเปาพวกเขาถึงปาก ตอนนี้นั่งโคจรพลังอยู่ด้านข้างชั่วคราว กินซาลาเปาตอนฆ่าสัตว์มารจะดีกว่า

เห็นพวกเขานั่งอยู่ด้านข้าง จินเฟยเหยาจ้องมองสัตว์มารเจี่ยหลิงตัวนั้นหลายครั้ง จากนั้นจึงเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มประจบ “ผู้อาวุโสทั้งสอง พวกท่านไม่ต้องการสัตว์เจี่ยหลิงตัวนี้แล้วหรือ?”

“ส่วนที่เหลือไม่มีค่า ตอนขายยุ่งยากและกินที่ ไม่ต้องการแล้ว” คนทั้งสองตอบโดยไม่คิด

“ข้าเก็บกลับไปได้หรือไม่?” จินเฟยเหยามองพวกเขาตาปริบๆ ด้วยสีหน้าวาดหวัง

“เจ้าอยากได้ก็นำไปเถอะ แต่เคลื่อนไหวเร็วหน่อย พวกเราจะไปทันที” เดิมทีก็คือสิ่งที่โยนทิ้งแล้ว คนทั้งสองจึงมอบให้อย่างใจกว้าง