0657 ให้กำเนิดสักคนเถอะ

บทที่ 657 ให้กำเนิดสักคนเถอะ

จินเฟยเหยาสังเกตสีหน้าของเขาอยู่ตลอดเวลา คิดว่าหวังเยี่ยผู้นี้ถึงในอดีตเคยเป็นผู้บำเพ็ญเซียนขั้นมหายาน ก็ไม่น่าจะมีความสัมพันธ์อะไรกับพี่กระจกที่เหาะขึ้นสวรรค์ไปนานแล้ว ถ้ามีความสัมพันธ์ แล้วตนเองจะทำอย่างไร ดูเหมือนจะหาบุคคลที่ยิ่งใหญ่กว่านี้มาไม่ได้ ต้องบอกว่าเจ้าแม่ต้นไม้วิญญาณจริงเป็นท่านแม่ของตนเองหรือไม่...แต่นั่นเป็นต้นไม้นะ

อยู่ในความเงียบงันครู่หนึ่ง ในที่สุดหวังเยี่ยก็เอ่ยปาก “ตอนนี้ผู้อาวุโสเซียวเป็นอย่างไรบ้าง?”

“หา?” จินเฟยเหยาตะลึงงัน ผู้อาวุโสเซียว! นางรีบเอ่ยว่า “ดียิ่ง หลายร้อยปีก่อนเขายังแก้แค้นศัตรูเก่าที่โลกระดับเทพ เห็นเผ่าปิศาจผ่านเคราะห์สายฟ้าเลื่อนขั้นพร้อมกันด้วยท่าทางอเนจอนาถจึงอารมณ์ดีกลับไป”

“ทำไมเจ้าจึงยากจนขนาดนี้?” หวังเยี่ยเอ่ยถาม ถ้าเป็นบุตรีของเซียวเป่า ทำไมยากจนแบบนี้ได้ น่าจะต้องการสิ่งใดก็ได้สิ่งนั้น มีของวิเศษขั้นเทพใช้ไม่หมดสิ้นสิ