0647 สิ่งล้ำค่า
บทที่ 647 สิ่งล้ำค่า
จินเฟยเหยามองพินิจพั่งจื่อขึ้นลงแล้วผงกศีรษะ เจ้าหมอนี่อยู่ดีมีสุขจริงๆ ไม่เจอครึ่งปี พลังบำเพ็ญเพียรรุดหน้าขึ้นไม่น้อย แต่ว่า พวกสารพิษที่ปู้จื้อโหยวเอ่ยถึงเล่าจะทำอย่างไร? เหลือบมองเจียงสุ่ยหรันที่นั่งดื่มบางอย่างอยู่ด้านข้างแวบหนึ่ง จินเฟยเหยากระแซะเข้าไปหาพลางเอ่ยถามอย่างยิ้มแย้ม “ผู้อาวุโส ท่านเป็นปรมาจารย์โอสถเทพ น่าจะเป็นคนที่หลอมยาเก่งที่สุดในโลกตู้เทียนสินะ?”
“ย่อมแน่นอน” เจียงสุ่ยหรันเอ่ยเรียบๆ ตนเองเป็นใคร ปรมาจารย์โอสถเทพแห่งเผ่าเสินหนงมียาอะไรที่หลอมไม่ได้บ้าง แม้แต่คนขั้นมหายานข้างนอกบางครั้งยังมาขอร้องตนเองให้ขายยาที่มีเฉพาะเผ่าเสินหนงให้พวกเขาเล็กน้อย
“ผู้อาวุโส ได้ยินว่ามียาชนิดหนึ่งใช้ขับพิษให้สัตว์ภูติต่ำกว่าขั้นผสานร่างลงไป หลอมยุ่งยากหรือไม่?” จินเฟยเหยาเอ่ยถาม
เจียงสุ่ยหรันจ้องมองน้ำในแก้วพลางเอ่ยช้าๆ “สำหรับข้าแน่นอนว่าไม่ยุ่งยาก แต่สำหรับเจ้าแล้วน่าจะยากมาก”
“ตำรับยาน่าจะมีขายทั่วไปสินะ?” จินเฟยเหยาหัวเราะหึๆ
Locked Chapter
Support your favorite authors and translators in webnovel.com