บทที่ 632 โลกตู้เทียน
เหาะมาอีกสองชั่วยามกว่า จินเฟยเหยาเห็นเพียงเบื้องหน้าสว่างวาบจึงทะลุผ่านเขตสายฟ้าหนาทึบผืนใหญ่ออกจากรอยแยกมาได้
สิ่งที่เข้าสู่สายตาคือพื้นดินรกร้างว่างเปล่าผืนหนึ่ง ยอดเขาที่เหมือนเห็ดจำนวนนับไม่ถ้วนตั้งตระหง่านอยู่บนผืนดินรกร้าง คล้ายคลึงกับภูเขาเห็ดของใต้เท้าหลงอย่างยิ่ง เมฆดำคลี่คลุมนภากาศหนาทึบ บนท้องฟ้ามีมังกรวิชชุวาบผ่าน บางครั้งยังมีสายฟ้าหยาบใหญ่ผ่าลงมาโจมตีจนพื้นดินไหม้เกรียม
พิรุณอัสนีที่อยู่เหนือศีรษะปู้จื้อโหยวที่โลกระดับเทพมาตลอดล่าถอยไป สายฟ้าที่โลกระดับเทพไม่ได้มากเท่าที่จินเฟยเหยาคิด ทว่าพื้นดินรกร้างกลับทำให้คนผิดหวัง ดูแล้วเหมือนไม่มีของดีอะไรเลย
ถึงปราณวิญญาณจะเข้มข้น ทว่ากลับปั่นป่วนมาก มักจะรู้สึกว่ามีไอหมอกปกคลุมให้หายใจไม่ออก อีกทั้งพื้นดินรกร้างเหล่านี้ก็เต็มไปด้วยร่องลึกถึงหลายร้อยจั้ง ถ้าเดินไม่ระวังอาจพลัดตกลงไป แทบมองไม่เห็นพืชพรรณ ดินบนพื้นมีสีดำอยู่บ้าง ไม่รู้ว่าเดิมทีเป็นเช่นไร คงถูกสายฟ้าผ่าทั้งวันจนดำมากกว่า
“ทำไมจึงแล่นมาที่นี่ได้ อยู่ห่างจากเผ่าหวงตี้ตั้งไกล” ปู้จื้อโหยวลูบศีรษะ เหลียวซ้ายแลขวาอย่างลำบากใจ
Support your favorite authors and translators in webnovel.com