0615 เฝ้าเช่นกัน
บทที่ 615 เฝ้าเช่นกัน
เฝ้าเห็ดวิชชุทั้งวัน พั่งจื่อกลับนอนแผ่บนพื้นพูดกับหวาหวั่นซีอย่างเบื่อหน่าย “ครั้งที่แล้วลูกพี่ปิดด่านกักตนได้เกือบร้อยปีแล้วสินะ เจ้าว่านางจะเลื่อนขั้นได้เมื่อใด?”
“ไม่รู้ คุณสมบัติของนางไม่ค่อยดีจริงๆ” หวาหวั่นซีก็ไม่รู้ชัดเจน เรื่องแบบนี้สามารถคำนวณได้ที่ไหน บางครั้งพลันตื่นรู้ก็เลื่อนขั้น บางครั้งกลับติดอยู่ตรงนั้นตลอดขาดอีกเพียงนิดเดียว
“คงไม่อาศัยอยู่ที่นี่ไปชั่วชีวิตนะ...” อาศัยอยู่ในนี้มาหลายปี พั่งจื่อเอียนเต็มทน สถานที่อื่นๆ ยังมีพวกสัตว์ปิศาจเล็กน้อย สามารถไปฆ่าเวลาได้ ที่นี่นอกจากต้นไผ่แล้วไม่มีอะไรเลย ตะกร้าก็สานออกมาเพื่อฆ่าเวลา บนลำไผ่รอบด้านก็แกะเป็นรูปสลักไผ่จำนวนนับไม่ถ้วน ถ้าอยู่ต่อไป เกรงว่าคงต้องนำใบไผ่มาทำภาพสลัก
หวาหวั่นซีหยิบลำไผ่ท่อนหนึ่งโยนให้พั่งจื่อ “อยู่ว่างจนเบื่อหน่ายก็ช่วยข้าสลักปิ่นไผ่อันหนึ่งเถอะ”
“น้อยๆ หน่อย ข้าช่วยสลักให้เจ้าตั้งร้อยกว่าอันแล้วนะ เจ้าใช้หมดหรือ?” พั่งจื่อเอ่ยตอบอย่างเกียจคร้านโดยไม่ขยับเขยื้อน
Locked Chapter
Support your favorite authors and translators in webnovel.com