บทที่ 596 ถอนหัวไชเท้า
ใต้เท้าหลงมองนางแวบหนึ่ง ยกหอกมารดำขึ้นวิ่งเข้าหาบุรุษผู้ขี่มังกรเจียวโดยไม่สนใจนาง เห็นเขาไม่สนใจตนเอง นางจึงตะโกนไล่หลังว่า “ใต้เท้าหลง ยังต้องให้ข้าไปช่วยหรือไม่? ถ้าไม่ต้อง ข้าจะไปทำลายการป้องกันนะ”
“ไปเถอะ อย่าทำลายยอดเขาล่ะ ดินแดนลึกลับอยู่ในนั้น” ใต้เท้าหลงถ่ายทอดเสียงมา คนก็เหาะออกไปไกลแล้ว
คิดดูก็รู้ว่าใช้ร่างแยกยังสามารถต้านทานคนขั้นว่างเปล่าช่วงปลายได้ ตอนนี้ร่างจริงทะยานไปด้วย อีกสักครู่ต้องจัดการได้แน่ ดังนั้นจินเฟยเหยาจึงหันหลังเหาะไปตรงประตูสำนักซินหลง ปากยังบ่นพึมพำ “ห้ามทำลายยอดเขา มือยังเจ็บอยู่เลย ใครจะโง่ไปทำเรื่องพรรค์นั้น”
มือสองข้างที่เพิ่งใช้ป้องกันเมื่อครู่ลดความเจ็บปวดลงไม่น้อยแล้ว ทว่านางขี้เกียจใช้หมัดต่อย คิดจะเปลี่ยนไปใช้วิธีอื่น วิธีที่จินเฟยเหยาคิดคือใช้ไฟนรกไปเผา แต่จู่ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่าไฟนรกของตนเองกลายเป็นเงาดำหนีไปแล้ว เกือบลืมเจ้านี่ไปเลย นางรีบหันกลับไปมอง เบื้องหน้าเป็นความมืดมิดผืนหนึ่ง ใช้กรงเล็บไปขวางไว้ก็สัมผัสโดนสิ่งที่มีความยืดหยุ่น
Support your favorite authors and translators in webnovel.com