0582 ซาลาเปา

บทที่ 582 ซาลาเปา

“เจ้าสำนัก...” ผู้อาวุโสคนอื่นๆ พร้อมใจกันมองฉู่อวี๋

ฉู่อวี๋ตะลึงงัน พบว่าตนเองพูดผิดไป จึงรีบแก้ไข “เป็นรูปสลักจินคุนริมทะเลสาบคู่รัก ผู้บำเพ็ญเซียนท่านนี้หน้าตาเหมือนรูปสลักจินคุนราวกับพิมพ์เดียวกัน หรือว่าเป็นอาจารย์อาที่ไม่เคยเห็นหน้าที่อาจารย์เคยบอกไว้?”

พอทุกคนนึกถึงความเป็นไปได้นี้ ดังนั้น ฉู่อวี๋จึงเป็นผู้นำคารวะจินเฟยเหยาที่เพิ่งร่อนลงจอดในลานกว้างพลางเอ่ยถามอย่างเคารพนบนอบ “ขอเรียนถามผู้อาวุโสใช่แซ่จิน ชื่อเฟยเหยาหรือไม่?”

“อืม พวกเจ้ารู้ได้อย่างไร?” จินเฟยเหยาตะลึงงันไป คนพวกนี้มองแวบเดียวก็จำตนเองได้ หรือว่ารูปสลักที่พี่สยงสลักเหมือนราวกับมีชีวิต ทำให้คนเห็นผ่านตาไม่ลืมเลือน พอฉู่อวี๋ได้ฟังก็พาศิษย์ทุกคนคารวะ “คิดไม่ถึงว่าจะเป็นอาจารย์อาจริงๆ ศิษย์ ฉู่อวี๋ น้อมต้อนรับอาจารย์อากลับสำนัก”

“ไม่ต้องเกรงใจ ที่นี่มีคนเก่งเรื่องการป้องกันและวงเวทหรือไม่?” จินเฟยเหยาโบกมือเป็นเชิงไม่เป็นไร ไม่ต้องเอ่ยวาจาไร้สาระ พูดตรงเข้าประเด็นทันที