0530 เจรจากับลูกพี่

บทที่ 530 เจรจากับลูกพี่

โลกเทพลั่วเฉวียนยามกลางวันร้อนแทบตาย ตอนกลางคืนก็หนาวแทบแข็งตาย ทำให้คนรู้สึกไม่สบายอย่างยิ่ง แต่โชคดีที่พวกเขาทั้งหมดเป็นผู้บำเพ็ญเซียน อากาศแบบนี้ยังทนไหว

โลกเทพลั่วเฉวียนไม่มีผลผลิตท้องถิ่น ตอนกลางวันสัตว์ปิศาจซ่อนตัวอยู่ในผืนทราย ตอนกลางคืนเห็นแต่ไกลก็รู้ว่าหลายคนนี้ร้ายกาจจึงไม่เข้ามาใกล้เลย ดังนั้นนอกจากเร่งรุดเดินทางมาตลอดก็ไม่มีสัตว์ปิศาจมาขัดขวางพวกเขา โลกเทพลั่วเฉวียนไม่มีเมือง สะพานไน่เยี่ยอยู่ที่ใดกันแน่ คนไม่เข้าใจจริงๆ

อย่างไรค้นหาสักรอบก็ต้องหาสะพานไน่เยี่ยพบ คนเหล่านี้จึงไม่รีบร้อน เหาะฝ่าแสงอาทิตย์อันร้อนแรงบนผืนทราย เดินทางพลางโยนเศษหิน ทำเหมือนเครื่องหมายบอกทางจะได้ไม่หลงทางง่ายๆ

เหาะมาสามวัน พลันปรากฏแม่น้ำเจ็ดสีสายหนึ่งขึ้นกลางทรายสีเหลือง ไหลเอื่อยๆ บนทะเลทราย ทำให้คนรู้สึกแปลกๆ หลังจากเหาะเข้าไปใกล้ พวกเขาจึงพบว่านี่ไม่ใช่แม่น้ำทว่าเป็นมด มดหลากสีสันรวมอยู่ด้วยกันและค่อยๆ เคลื่อนไปเบื้องหน้า มองไกลๆ นึกว่าเป็นแม่น้ำสายหนึ่งจริงๆ

“ทำไมถึงมีมดมากมายขนาดนี้?” จินเฟยเหยานอนราบบนพรมมองพินิจมดเบื้องล่างอย่างสงสัย