0524 สืบ

บทที่ 524 สืบ

จินเฟยเหยายืนอึ้งอยู่ในกรงเนิ่นนานจึงถามอย่างสงสัย “ใต้เท้าหลง ท่านเหมาปู้จื้อโหยวรายปีใช่หรือไม่?”

“หืม?” คำพูดนี้ทำให้ใต้เท้าหลงตะลึงงัน

“ไม่เช่นนั้นทำไมท่านจึงรู้ทุกเรื่อง ปู้จื้อโหยวต้องขายเรื่องของข้าให้ท่านแน่” จินเฟยเหยานั่งกับพื้นอยู่ในกรง ถึงไม่อยากรับงานนี้ก็ต้องรับเพื่อศิลาหยวนจิง

ใต้เท้าหลงเงียบงันไปครู่หนึ่ง จึงเอ่ยชืดๆ “หาความสุนทรีย์เล็กน้อยเท่านั้น”

“ท่านว่างเกินไปแล้ว” จินเฟยเหยาตอบอย่างไม่พอใจ

“พูดมาก” ใต้เท้าหลงเปลี่ยนน้ำเสียงถ่ายทอดเจตจำนงเย็นชามา

จินเฟยเหยายักไหล่อย่างเบื่อหน่าย ใต้เท้าหลงไม่เหมาะจะล้อเล่นจริงๆ ช่างเถอะ เพื่อของวิเศษแก่นชีวิต อย่าว่าแต่สามพันคนเลย ถึงสามหมื่นคนก็จะกลืนให้เขา เพียงแต่เขารู้ได้อย่างไรว่าข้าสามารถกลืนคนเข้าไปในท้องได้ ข้าไม่เคยบอกใครเสียหน่อย

เพื่อไม่ให้ถูกคนอื่นขายแล้วยังต้องช่วยผู้อื่นนับเงิน นางจึงถามอีกครั้งอย่างใจกล้า “ใต้เท้าหลง ท่านรู้ได้อย่างไรว่าในท้องข้าสามารถบรรจุสิ่งของได้?”

“ข้ารอบรู้” ใต้เท้าหลงตอบแค่ประโยคเดียวแล้วไม่ได้พูดอะไรอีก