0506 สำนักงานใหญ่ซื่อเต้าจิง

บทที่ 506 สำนักงานใหญ่ซื่อเต้าจิง

“หลันจิง เจ้าต้องรักษาตัวด้วยนะ ไม่มีอะไรก็อย่าร้องไห้ทั้งวัน เจอคนชั่วตบมันสักหลายทีก็กลายเป็นเศษซากแล้ว” จินเฟยเหยายืนอยู่บนพรมบินกล่าวอำลาหลันจิง นางอยู่ที่โลกวิญญาณเจียวไม่ได้ ต้องกลับสำนักงานใหญ่ของซื่อเต้าจิงกับปู้จื้อโหยว

หลันจิงพยักหน้าชูกำปั้นขึ้นโบก “ข้าทำเป็น ถ้ามีคนมารังแกพวกเราอีก ข้าจะต่อยมัน!”

“ข้าไปนะ ถ้าสู้ไม่ได้ เจ้าก็กินพวกเขาให้หมดเลย ถึงอย่างไรเจ้าก็ปากกว้าง” จินเฟยเหยาหัวเราะหึๆ หลังจากโบกมือก็เหาะจากไป

คิดไม่ถึงว่าหลินจิงจะชูหมัดขึ้นโบกบอกว่าจะต่อยคน เรื่องนี้ทำให้เผ่าควาฟู่คนอื่นๆ ตะลึงงัน พวกเขาทุกคนรักสงบอย่างยิ่ง ถึงกับเอ่ยคำพูดที่ดุร้ายออกมาได้ทำให้คนไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ

จากไปครั้งนี้ไม่มีเผ่าปิศาจติดตามไปด้วย บนพรมบินมีปู้จื้อโหยวเพิ่มมาเพียงคนเดียว

จินเฟยเหยาพบว่าคนเหล่านี้ขอเพียงนั่งอยู่บนของวิเศษของผู้อื่นดูเหมือนจะเบิกบานใจอย่างยิ่ง ไม่ใช่ตนเองไม่มีของวิเศษเสียหน่อย ทำไมต้องทำท่าทางเอ้อระเหยสุขสบายอย่างมากด้วย