0051 โศกนาฏกรรมของหอเล็กสองชั้น

บทที่ 51 โศกนาฏกรรมของหอเล็กสองชั้น

“อ๊บ...” พั่งจื่อนอนอย่างไร้เรี่ยวแรงอยู่ในเรือน ร่างถูกจินเฟยเหยาต่อยจนฟกช้ำดำเขียว บนพื้นด้านหน้าปากมีศิลาวิญญาณก้อนหนึ่ง ดวงตาโตเต็มไปด้วยน้ำตา ปากยังส่งเสียงร้องอ๊บอย่างไม่พอใจ

“เจ้าเสแสร้งเป็นน่าสงสารช้าไปแล้ว กล้าด่าข้าว่าโง่เขลา รนหาที่ตาย” จินเฟยเหยายืนอยู่หน้าประตูห้องหลอมยา ชูกำปั้นใส่พั่งจื่อด้วยใบหน้าบวมฟกช้ำ

เสียงดัง “ปัง” นางปิดประตูศิลาของห้องหลอมยาอย่างแรง โยนพั่งจื่อไว้ด้านนอกให้อยู่เป็นเพื่อนมดหนึ่งผลึก

เห็นจินเฟยเหยาปิดประตู พั่งจื่อนอนอยู่ครู่หนึ่ง จึงตะกายลุกจากพื้น กระอักเลือดออกมาอย่างกล้าหาญ ลากสังขารอันอวบอ้วนกระโดดเข้าไปในห้องฝึกบำเพ็ญ ครู่หนึ่งก็ลากถุงผ้าของกินใบหนึ่งออกมา เข้าไปนั่งเป็นรูปปั้นหินในเรือนแอบกินอาหาร

“เจ้าพั่งจื่อ ยิ่งมายิ่งร้ายกาจ” จินเฟยเหยาลูบคลำใบหน้าแล้วแยกเขี้ยวยิงฟันด้วยความเจ็บปวด ต่อให้หนังหนากว่านี้ก็ทนรับการโจมตีแบบนี้ไม่ได้ ดูแล้วสภาพไม่ได้ดีไปกว่าพั่งจื่อเท่าไหร่