บทที่ 472 ไม่ตายไม่เลิกรา
หัวของหวาหวั่นซีโผล่ออกมาจากถุงเฉียนคุน เห็นได้ชัดว่าประหลาดใจเป็นพิเศษ นางมองดูแล้วขมวดคิ้วเอ่ยถาม “เจ้ายืนดูอะไรอยู่ที่นี่ ยังไม่รีบหนีอีก”
“กลัวอะไร เดี๋ยวจะมีละครดีให้ชม” จินเฟยเหยาโบกไม้โบกมืออย่างไม่ใส่ใจ “แสงสีฟ้าคือพี่กระจก คนที่เตะเรือเหาะก็คือเขา คนที่ดุระห่ำขนาดนี้ออกมา ข้ายังจะหนีทำไม รอเขาต่อสู้เสร็จ พวกเราค่อยไปรำลึกความหลังกับเขา คนที่ร้ายกาจขนาดนี้อยู่กับพวกเรา ใครยังกล้ามาหาเรื่อง”
หวาหวั่นซีลังเลอยู่บ้าง “เขาจะรู้จักพวกเราหรือ?”
“ทำไมจะไม่รู้จัก เขาอยู่กับพวกเรามาตั้งหลายปี คงไม่ได้ไร้หัวใจขนาดนั้นหรอก อีกอย่างเจ้าไม่สงสัยหรือ? ข้าอยากเห็นว่าเขาหน้าตาเป็นอย่างไร เป็นคนแบบไหนกันแน่” จินเฟยเหยายกศีรษะของหวาหวั่นซีให้นางมองเห็นได้ชัดเจนขึ้น
Support your favorite authors and translators in webnovel.com