0415 แดนศักดิ์สิทธิ์

บทที่ 415 แดนศักดิ์สิทธิ์

คนทั้งสองเดินพลางคุยพลาง นอกจากเตรียมตัวกลับไปขุดแร่ดีๆ ทั้งหมดก็ยังคิดหาวิธีดีๆ ไม่ออกชั่วคราว ถึงอย่างไรกำลังของพวกนางก็อ่อนแอเกินไป

จินเฟยเหยาครุ่นคิดแล้วเอ่ยว่า “ไปหาจู๋ซวีอู๋ก่อน ดูว่ามีเนื้อสัตว์มากเท่าใด พวกเรากลับกันก่อน ถ้าอี้ถู่แอบเกียจคร้านไม่ออกไปหาอาหารจะขาดเสบียง เผ่าพิภพพวกนี้จะก่อกบฏ”

“ก็ได้ ถึงอย่างไรที่นี่ก็ไม่มีสิ่งของอะไร เผ่ามนุษย์ไม่คิดจะอาศัยอยู่ที่นี่ระยะยาว เห็นเมืองนี้ถูกทำลายก็รู้แล้ว แค่คิดจะหาเงินแล้วก็ไป” หวาหวั่นซีก็พยักหน้า

ระหว่างที่พูดก็เห็นในมือจู๋ซวีอู๋หิ้วถุงเฉียนคุนใบหนึ่งเดินมาและยังมีสีหน้าไม่เข้าใจ ดังนั้นจินเฟยเหยาจึงตะโกนเรียกเขาไว้ “พี่จู๋ ข้ากำลังจะไปหาท่านพอดี ท่านเป็นอะไรไป? ท่าทางหงุดหงิดมาก”

จู๋ซวีอู๋ตอบอย่างเดือดดาล “คนหนุ่มสมัยนี้ไม่เคารพผู้อาวุโสเกินไปแล้ว เจ้าหนูไป๋เจี่ยนจู๋มาหาข้าอย่างกะทันหันแล้วโยนถุงเฉียนคุนให้ข้า บอกว่าไม่ช่วยถามให้แล้วว่าใครมีสัตว์ปิศาจบ้าง เจ้าว่าเขาหมายความว่าอย่างไร มีโทสะโดยไร้เหตุผล อารมณ์ยิ่งรุนแรงขึ้นทุกที”