0302 ดินแดนแห่งยันต์

บทที่ 302 ดินแดนแห่งยันต์

เดิมทีท่านลุงคิดจะเชิญจินเฟยเหยาเข้ามาในตัวเรือ ทว่าเรือเล็กเกินไป และปกติบุรุษเหล่านี้ก็อาศัยอยู่ในเรือทำให้เต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นเหงื่อ จึงต้องนำเก้าอี้และโต๊ะเตี้ยสำหรับรับประทานอาหารมาวางบนดาดฟ้า เชิญนางนั่งมองการล่าพลางกินเหลียงผีทะเลอยู่บนดาดฟ้า

คนอื่นๆ เพียงแค่มองจินเฟยเหยาหลายแวบแล้วก็ยุ่งอยู่กับงานในมือดังเดิม ไม่ได้จ้องมองนางราวกับเป็นสัตว์ปิศาจล้ำค่าหายากเพราะว่านางเป็นผู้บำเพ็ญเซียน

จินเฟยเหยาพบว่าพวกเขาดูไม่เหมือนคนธรรมดาอยู่บ้าง ด้านพละกำลังและความว่องไวก็แตกต่างกัน มองอยู่นาน นางสงสัยว่าคนธรรมดาเหล่านี้ล้วนเคยฝึกบำเพ็ญร่างกาย ไม่มีแม้แต่พลังวิญญาณเทียมจะสามารถฝึกบำเพ็ญร่างกายได้หรือ

ในเวลานี้เอง ท่านลุงเดินออกมาจากห้องครัว

“ท่านเซียนเชิญชิมดู” ท่านลุงยกชามขนาดใหญ่ใบหนึ่งมา ในนั้นบรรจุเหลียงผีทะเลที่ใสแวววาวและหั่นกว้างหนึ่งนิ้วมือ ด้านบนโรยถั่งลิสงคั่ว ผักชี และซีอิ๊วผสมพริก เหลียงผีสีขาว ผักชีสีเขียว พริกสีแดง ดูแล้วรู้สึกน่ากิน

จินเฟยเหยายิ้มแล้วผลักชามไปให้พั่งจื่อที่นั่งอยู่บนโต๊ะ จากนั้นหยิบตะเกียบมองดูท่านลุงต่อ