0259 เสี่ยวจินร้องไห้

บทที่ 259 เสี่ยวจินร้องไห้

“เจ้ามาทำอะไรที่โลกระดับเทพกันแน่? ดูแล้วว่างมาก ยังมีอีกเหตุใดเจ้าจึงรู้ว่าคนของสำนักตงอวี้หวงรู้ว่าข้ามีเทาเที่ย เรื่องนี้น่าจะเป็นความลับที่พวกเขาไม่เผยแพร่ออกไปภายนอก” จินเฟยเหยามองปู้จื้อโหยวที่เกียจคร้านบนพัดปาเจียวแล้วอดเอ่ยถามไม่ได้

พวกเขาสองคนบินมุ่งไปทางตะวันออกตลอดเวลา คิดไม่ถึงว่าระหว่างทางจะไม่มีผู้บำเพ็ญเซียนมาขัดขวาง ผลของการคาดเดาคือรีบไปเก็บกวาดสนามรบ ดังนั้นจึงไม่ว่างมาตามหาจินเฟยเหยา ฉวยโอกาสช่วงเกียร์ว่างนี้ ทั้งสองคนรีบเร่งรุดหนีไปโลกระดับเทพส่วนนอก อีกทั้งยังตัดสินใจจะหนีเข้าไปในดินแดนที่มีเผ่ามารมากมาย

ปู้จื้อโหยวหาวหวอด เอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง “ต้องมีธุระแน่นอน ข้าเป็นคนที่ยุ่งที่สุด ตอนนี้โลกระดับเทพจะสู้รบกัน ข่าวสารขายดีอย่างยิ่ง โอกาสค้าขายเช่นนี้หากยังไม่มาแล้วจะรอถึงเมื่อใด”