0246 ไม่ใช่สถานที่ที่คนอยู่

บทที่ 246 ไม่ใช่สถานที่ที่คนอยู่

แต่จะเริ่มเดินทางจากตรงไหนดี? จินเฟยเหยากางร่มหนังสัตว์คันหนึ่งในสายฝน นี่เป็นร่มที่นางทำขึ้นอย่างง่ายๆ เพื่อกันฝน นางครุ่นคิด จำได้ว่าวันนั้นผู้บำเพ็ญเซียนขั้นกำเนิดใหม่แซ่โจวแห่งสำนักฉีเทียน วิ่งมาคำรามใส่ทุกคนว่าให้ทุกคนหนีไปทางทิศตะวันตก คาดว่าเมืองซันจือที่เป็นจุดหมายปลายทางน่าจะอยู่ทางทิศตะวันตก ถึงแม้ไม่รู้ว่าที่นี่ใช่โลกระดับเทพหรือไม่ แต่ไปทางทิศตะวันตกน่าจะไม่มีปัญหา

“ทิศตะวันตก ทิศตะวันตกคือทางใด?” หลังตัดสินใจได้ จินเฟยเหยาก็กางร่มค้นหา แต่ทิศตะวันตกอยู่ทางไหน? เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าเหนือศีรษะ ยังมีฝนตกลงมา ไม่เคยเห็นท้องฟ้าสดใสสักวัน หากมิใช่ที่นี่แตกต่างออกไป จินเฟยเหยายังสงสัยว่าตนเองกลับไปอยู่ในเจตจำนงหกเหลี่ยมอีกหรือไม่ ฝนที่นี่ตกลงมาอย่างไม่สิ้นสุดเหมือนในนั้นจริงๆ

ฝนไม่หยุดก็ไม่มีแสงอาทิตย์ ไม่มีแสงอาทิตย์จะแยกแยะทิศทางได้อย่างไร จินเฟยเหยาเพิ่งตะโกนด้วยปณิธานยิ่งใหญ่เสร็จสิ้น ยังไม่ได้ออกเดินทางสักครึ่งก้าวก็ถูกกักขังอยู่ที่เดิม พั่งจื่อและต้านิวที่นั่งอยู่บนไหล่มองนางด้วยสายตาเย็นชา เจ้าคนปัญญาอ่อน