0207 นางมารผู้เย่อหยิ่ง

บทที่ 207 นางมารผู้เย่อหยิ่ง

“ว่าอย่างไร? พวกเราจะอยู่ชมเรื่องสนุกที่นี่ หรือเข้าไปค้นสิ่งของก่อน?” จู๋ซวีอู๋มองจินเฟยเหยาแล้วเอ่ยถาม ถึงอย่างไรเขาก็เพียงมาร่วมความครึกครื้น จะชิงสิ่งของหรือไม่เป็นเรื่องรองลงมา

จินเฟยเหยารั้งสายตากลับเอ่ยอย่างหนักแน่น “แน่นอนว่าต้องไปหยิบสิ่งของ ความครึกครื้นนี้มีอะไรน่าดู ฉวยโอกาสที่พวกเขาไม่อยู่ พวกตัวเล็กๆ ทั้งหมดด้านในมอบให้เป็นหน้าที่ท่าน”

“เจ้าตัวเลวร้าย รีบไปเถอะ” จู๋ซวีอู๋ด่าทอยิ้มๆ ลากจินเฟยเหยาวิ่งขึ้นไปบนภูเขาอย่างรวดเร็ว

จินเฟยเหยาหันหน้าไปมองหวาหวั่นซีแวบหนึ่ง เหมือนจริงๆ เหมือนราวกับพิมพ์เดียวกัน

พวกเขาสองคนวิ่งขึ้นภูเขา ตลอดทางไม่ได้พบคนของคฤหาสน์กุ่ยเม่ยสักคน ขนาดผ่านคฤหาสน์ที่ตั้งอยู่ในสวนขนาดใหญ่ตรงไหล่เขายังไม่พบเงาคนแม้ครึ่งคน

ตามหลักเหตุผลแล้ว อย่างไรก็ต้องมีคนออกมาชมดูเรื่องสนุก เงียบผิดปกติเกินไปจริงๆ แต่พวกเขาสองคนไม่ได้หยุดลงพุ่งตรงไปยังยอดเขาทันที ส่วนหวาหวั่นซีหลังจากโต้เถียงกับหวาหนานจื้อที่นอกภูเขาก็ต่อสู้กัน