0191 นรกเปลี่ยนเป็นสวรรค์

บทที่ 191 นรกเปลี่ยนเป็นสวรรค์

พายุฝนคำราม สายฟ้าแปลบปลาบ จินเฟยเหยายืนอยู่บนเสาสูงนอกกระโจมด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ผ่านไปเนิ่นนาน นางจึงขมวดคิ้วตะโกนลั่นใส่ท้องนภา “ใต้เท้าหลง ใต้เท้าสุดหล่อ ท่านอยู่หรือไม่?”

รออยู่ครู่หนึ่งกลางอากาศไม่มีใครสนใจนาง จินเฟยเหยาเปลี่ยนน้ำเสียง ตะโกนเรียกเสียงอ่อนหวาน “ใต้เท้าหลง ท่านอยู่หรือไม่ ข้ามีข่าวดีมาบอกท่าน”

เอาตัวเข้าแลกขนาดนี้ ไม่รอให้จอมมารหลงตอบ จินเฟยเหยาก็หยิบหมอนอิงซึ่งทำจากหนังสัตว์ใบหนึ่งออกมาจากด้านหลังอย่างไม่สนใจ บิดเอวแบบที่ตนเองนึกว่าน่าดึงดูดพลางเอ่ยว่า “ใต้เท้าหลง นี่คือหมอนอิงที่ข้าทำชดใช้ให้ท่านกับมือตนเอง ถึงจะเทียบกับหมอนผ้าไหมเทียนจี๋ใบนั้นไม่ได้แต่แข็งแรงทนทาน ถึงท่านใช้แสนปีก็ไม่มีปัญหา ท่านมาดูหน่อยสิ!”

จินเฟยเหยาถือวัตถุยาวๆ สีดำสนิทในมือ ด้านบนทั้งหมดเป็นเกล็ด คิดไม่ถึงว่านางจะใช้หนังของมังกรเกล็ดนิลทำเป็นหมอนอิง คนที่ไม่รู้ยังนึกว่าสิ่งที่นางถืออยู่ในมือคือเสาผุพังเสียอีก

นางชูหมอนอิงมังกรเกล็ดนิลในมือโบกไปมาในอากาศเพื่อดึงดูดสายตาของจอมมารหลง