บทที่ 173 เผ่ามารคนที่สอง
“อย่างไรก็ไม่สน ข้าออกไปเดี๋ยวก็กลับมา ที่นี่มอบให้พวกเจ้า” จู๋ซวีอู่ทิ้งคำพูดนี้ไว้ แล้วหนีไปอย่างเริงร่า เหลือเพียงคงจู๋อู๋และคงจู๋โหย่วสบตากันอย่างจนปัญญา
ในยามนี้เอง ไป๋เจี่ยนจู๋ที่ลุกยืนอยู่ด้านข้างเอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจว่า “อาจารย์ อาจารย์อา จะใช้กระจกสี่วิตกหรือไม่?”
“ต้องใช้แน่นอน สำหรับเจ้าโง่อย่างเจ้าที่จิตใจไม่สงบเพราะเรื่องเล็กน้อย ถ้าเจ้าไม่ใช้แล้วใครจะใช้! อีกทั้งซือจู่ระบุให้เจ้าเข้าไป ถ้าเจ้าไม่เข้าไป หลังเขากลับมาจะจัดการเจ้า” คงจู๋อู๋ถลึงตาใส่เขา ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้า อาจารย์คงไม่หนีออกไป ถ้าเขาไปแล้วไม่กลับมา เจ้าจะมีโทษหนัก
ไป๋เจี่ยนจู๋ขมวดคิ้ว เอ่ยเบาๆ “ของสิ่งนี้ใช้ได้ผลจริงๆ?”
“ใช้...ใช้ได้ผลแน่นอน! อาจารย์เป็นผู้บำเพ็ญเซียนขั้นกำเนิดใหม่เชียวนะ ไม่ใช่เด็กน้อยจริงๆ เสียหน่อย จะหลอกลวงได้อย่างไร” ถึงคงอู๋จู๋จะเอ่ยเสียงดัง ที่จริงในใจรู้สึกผิดอยู่บ้าง มีบทเรียนความผิดพลาดก่อนหน้านี้ของอาจารย์ที่เกิดความรู้สึกสงสัยอย่างรุนแรง ประสิทธิภาพของกระจกสี่วิตกนี้ทำให้คนไม่ไว้วางใจจริงๆ
Support your favorite authors and translators in webnovel.com