0147 ยอดภูเขาเห็ด
บทที่ 147 ยอดภูเขาเห็ด
“ข้ารอเจ้าอยู่นานแล้ว เคลื่อนไหวเร็วหน่อย รีบมา รีบขึ้นมาเร็วเข้า”
ในสมองของจินเฟยเหยา มีเสียงเร่งเร้าดังมาไม่หยุด ได้ยินจนนางรำคาญแทบตาย อดด่าทอไม่ได้ “เรียกทำไม ตอนนี้ข้ายุ่งจะตาย ถ้ายังเรียกอีกข้าจะไม่ขึ้นไปแล้ว”
“อ๊า ช่วยด้วย!”
ด้านหลังพลันมีเสียงร้องโหยหวนดังมา จินเฟยเหยาหันหน้าไปมอง ที่แท้เจ้าสามในสี่พี่น้องนักล่าเงินรางวัลถูกปิศาจโลหิตจับตัวไว้ ปิศาจโลหิตจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าใส่ พริบตาเขาก็จมหายไป
“เจ้าสาม!” อีกสามคนที่เหลือพร้อมใจกันร้องคำรามอย่างเศร้าเสียใจ ส่วนเจ้ารองพุ่งไปข้างหน้า คิดจะช่วยเจ้าสามออกมาจากปิศาจโลหิต
ทว่าเขากลับถูกพี่ใหญ่ฉุดดึงไว้แน่น “เจ้ารองไปไม่ได้ เจ้าสามจบสิ้นแล้ว รีบไป ไม่เช่นนั้นทุกคนต้องตายอยู่ที่นี่กันหมด”
พวกเขาสี่คนผูกสัมพันธ์เป็นพี่น้องต่างแซ่มาสามสิบกว่าปีแล้ว อยู่ด้วยกันทุกวันตั้งแต่เช้าจรดค่ำผูกพันกันลึกล้ำ ตอนนี้เบิกตามองดูเจ้าสามถูกปิศาจโลหิตกลืนกิน ในใจของคนทั้งสามเหมือนถูกมีดกรีดเฉือน รู้สึกเจ็บปวดอย่างยิ่ง
Locked Chapter
Support your favorite authors and translators in webnovel.com