0123 หัวขโมยแอบเข้าคฤหาสน์

บทที่ 123 หัวขโมยแอบเข้าคฤหาสน์

“จริงๆ เลย คนพวกนี้รีบร้อนทำไม” จินเฟยเหยายิ้ม ยกชาขึ้นดื่มคำหนึ่ง พบว่ารสชาติไม่ถูกต้อง เปิดฝาถ้วยชาออกดู คิดไม่ถึงว่าด้านในไม่มีแม้แต่ใบชาลอยอยู่

พานอี้อันไปดูคำสั่งเสียของบรรพชนผู้ล่วงลับอย่างร้อนใจ แม้แต่ใบชาก็ลืมใส่ เพียงเทน้ำใส่ลงไปเท่านั้น จินเฟยเหยาได้แต่ยิ้มอย่างขมขื่น

รออยู่ในบ้านเนิ่นนาน จึงเห็นพานอี้อันและพานจั๋วหวาพยุงพานอี้เดินออกมาจากสวนหลังบ้าน ทั้งสามคนดวงตาแดงก่ำ ท่าทางจะพบบรรพชนผู้ล่วงลับแล้ว ร่ำไห้โอบกอดกันและกันบรรยายความเศร้ารันทด

“เป็นอย่างไร? เล่าเรื่องทั้งหมดเสร็จแล้วสินะ” เห็นทั้งสามคนกลับมา จินเฟยเหยาก็วางถ้วยชาที่ไร้ชาลง เอ่ยถามด้วยรอยยิ้มปริ่ม

พานอี้นั่งลงที่ตำแหน่งด้านข้าง เงยหน้าขึ้นมองพานจั๋วหวาแวบหนึ่งจึงทอดถอนใจ “สหายเซียนท่านนี้ เรื่องของเจ้าบรรพชนผู้ล่วงลับบอกแล้ว เพียงแต่ตอนนี้ศิลาน้ำแข็งไม่ได้อยู่ในมือของพวกเราแล้ว”

“อะไรนะ!” จินเฟยเหยาตะโกนขึ้นอย่างไม่พอใจ หรือว่าไม่อยากมอบสิ่งของให้ข้า