0117 เกาะซ่างเซียน

บทที่ 117 เกาะซ่างเซียน

มองเกาะซ่างเซียนที่อยู่ไม่ไกล ในที่สุดเสี่ยวหมางก็โล่งอก แอบเบนศีรษะไปมองด้านหลังแวบหนึ่ง ไม้เสียบชั้นหนาเตอะบนพื้นกระดาน บนนั้นยังเปื้อนเศษเนื้อสัตว์หรือก้างปลา ทั้งหมดเป็นอาหารที่จินเฟยเหยาซื้อให้พวกมันกิน

นางจอดบนเกาะเจินซิวตามที่ได้นัดไว้ก่อนหน้านี้ จินเฟยเหยาวิ่งขึ้นเกาะวนรอบหนึ่งจึงกลับมา หลังจากกลับมานั่งบนเรือ ก็หยิบของกินเล่นนานาชนิดออกมาจากในกระเป๋าเก็บของไม่หยุด อาหารเลิศรสบนเกาะเจินซิว ขอเพียงเป็นพวกเนื้อนางแทบจะซื้อทั้งหมด แม้แต่ในมือของเสี่ยวหมางยังโดนยัดกุ้งและหอยย่างกำมือหนึ่ง

จอมตะกละหลายตัวทางด้านหลังกินเหมือนไม่เคยเห็น เสี่ยวหมางรู้สึกอับอายอยู่บ้าง ก้มหน้าลงเร่งรุดเดินทางอย่างเงียบๆ ขอเพียงเรือปลาทองหรือเรืออื่นๆ ผ่านมาเห็นสภาพบนเรือเสี่ยวหมาง ล้วนหวาดกลัวไม่กล้ามองดูตรงๆ ในคนเหล่านั้นมีคนรู้จักของนางอยู่