เพื่อนในอดีต

บทที่ 450 เพื่อนในอดีต

เลน แมดเดนถูกขังอยู่ในคุกใต้ดินใต้คฤหาสน์ตระกูลแอลลาเฟียร์มาครึ่งเดือนแล้ว

เดิมทีเขาคิดว่าเขาสามารถหยุดฌักได้ ทว่าอีกฝ่ายกลับชิงลงมือก่อน

“อาหารเที่ยงวันนี้ขอรับ เชิญ” ฌอน พ่อบ้านหน้ายาวยื่นชามใส่อาหารเหนียวๆ ไปที่ริมห้องขัง ดูเหมือนจะเป็นข้าวต้มผสมกับผักอะไรสักอย่าง ขนาดของมันใหญ่ประมาณฝ่ามือเท่านั้น

“รีบปล่อยข้าออกไปเดี๋ยวนี้ เจ้าโง่!” เลนปัดชามข้าวทิ้งแล้วเกาะลูกกรงตะโกนเสียงดัง “ฌักก็โง่ เขาไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ ปล่อยข้าออกไปตอนนี้ยังไม่สาย!”

พ่อบ้านส่ายหน้าอย่างเสียดาย ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดรองเท้าที่สกปรก “หากข้าเป็นท่าน ข้าจะไม่คว่ำอาหารที่ยังไม่เข้าปากเด็ดขาด ท่านเอิร์ลกำชับว่าสัปดาห์นี้ให้ส่งอาหารให้ท่านแค่วันละมื้อเท่านั้น ท่านจะได้รู้จักประหยัดแรงบ้าง”

“บัดซบ เจ้าไม่ได้ยินที่ข้าพูดหรืออย่างไร” เลนด่า “ประเด็นไม่ได้อยู่ที่อาหารกี่มื้อ แต่ถ้าไม่รีบหยุดฌักตอนนี้ เขาจะพาตระกูลแอลลาเฟียร์ไปสู่ความล่มจม! หากเจ้ายังเห็นแก่บิดาข้า ก็รีบเปิดห้องขังเดี๋ยวนี้!”