บทสนทนายามค่ำคืน (แก้ไข)

บทที่ 99 บทสนทนายามค่ำคืน

เวลานี้แม่มดทั้งหลายยังไม่เข้านอน หลังจากผ่านพ้นความยากลำบากมานับไม่ถ้วน พวกเธอยังคงเชื่อไม่ลงว่าตัวเองจะได้มาอยู่กับเจ้าชายที่นี่ ไม่มีเครื่องจองจำ ไม่มีการคุมขัง ทุกคนได้อยู่ในปราสาทโดยปราศจากเงื่อนไข มิหนำซ้ำห้องนอนยังกว้างใหญ่แสนสบายถึงขนาดนี้อีก

เวนดี้พอจะเดาได้ว่าพวกพี่น้องคงรู้สึกกระวนกระวายใจ เธอกับไนติงเกลจึงเรียกทุกคนมาที่ห้องตัวเองแล้วให้นั่งล้อมวงรอบเตียง จากนั้นจึงสร้างบรรยากาศผ่อนคลายด้วยการพูดคุย

นี่สินะลักษณะของผู้นำ ลีฟคิดในใจ ฮัคคาลาไม่มีทางใส่ใจใครแบบนี้ หรือพูดอีกอย่างก็คือ ต่อให้เธอรู้ว่าพวกพี่น้องกำลังกังวลใจ เธอก็ไม่คิดจะปลอบโยนอยู่ดี

“พี่เวนดี้ เจ้าชาย...จะทรงให้พวกเราทำอะไรหรือ” ฮัมมิงเบิร์ดถามอย่างขลาดๆ “พลังของพวกเราด้อยกว่าท่านกับพี่ไนติงเกลมากนะ”

คำถามนี้เรียกความสนใจจากพี่น้องคนอื่นๆ ได้มาก พวกเธอพากันพยักหน้ารัว

เวนดี้หัวเราะคิก “ขอข้าคิดก่อนนะ อืม...สิ่งแรกที่พวกเจ้าต้องทำก็คือ ฝึกพลังของตัวเอง”

“ฝึกพลังหรือ” โซโรยาถามอย่างสงสัย “อย่าบอกนะว่าเจ้าชายจะทรงให้ข้าวาดรูปไม่หยุด”