ตอนที่ 27 ล้วนเป็นความผิดของเจ้า
“แล้วใครใช้ให้เขาด่าทอข้าก่อนล่ะ”
หลังจากเฉินจื่ออวี้กลับไปแล้ว หลินหลันกำลังเผชิญหน้ากับหลี่หมิงอวินซึ่งมีสีหน้าเคร่งขรึมและนัยน์ตาแฝงเอาไว้ซึ่งคำถาม เอ่ยอย่างตรงไปตรงมา และถึงจะโกรธแต่กลับไม่ได้พึมพำอย่างแข็งกร้าวเสียมากมาย
“ทว่าเขาเป็นแขก” หลี่หมิงอวินกับเฉินจื่ออวี้มีความสัมพันธ์ฉันท์มิตรกันมาเป็นระยะเวลากว่าสิบปี ในระยะเวลาสิบปีนั้น เขาไร้ซึ่งพี่น้อง กับเฉินจื่ออวี้ หนิงซิ่งต่างรู้สึกดั่งมิตรสหายเก่าตั้งแต่ครั้งแรกที่รู้จัก นับแต่นั้นมา จึงมีความสนิทสนมกันดั่งพี่น้องร่วมสายเลือด หากหลินหลันเพียงแค่ต่อสู้คำดูถูกเหล่านี้ด้วยวาจา เขากลับยินดีด้วยซ้ำที่ได้เห็นจื่ออวี้อับอายเสียบ้าง แต่ทว่าตอนนี้ทำให้อับอายเดินไปแล้ว ครั้งก่อนหลินหลันไม่ได้จงใจ ครั้งนี้เป็นการจงใจ จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่หลี่หมิงอวินต้องช่วยออกปากแทนจื่ออวี้
Support your favorite authors and translators in webnovel.com