ตอนที่ 036 ขึ้นเรือ

ตอนที่ 36 ขึ้นเรือ

เยี่ยซินเอ๋อร์ซึ่งรู้ตัวเองดี ด้วยเกรงว่าตนเองจะอาเจียนจนหน้ามืดตาลายและทำให้การเดินทางของผู้เป็นลูกพี่ลูกน้องล่าช้าลง แม้ว่ายาที่หลินหลันจ่ายให้นั้นจะมีรสขมมากเพียงใด ก็กลั้นใจบีบจมูกแล้วกลืนลงไปและเมื่อขึ้นไปอยู่บนรถก็เลือกที่จะงีบหลับไป

ปัญหานี้ถูกขจัดไปได้แล้ว ในที่สุดขบวนรถก็เดินทางมาถึงท่าเรือข้ามฟากมณฑลหลินอานในเวลาพลบค่ำของสามวันถัดมา

เวลานี้ ดวงอาทิตย์เพิ่งลับขอบฟ้า เรือน้อยใหญ่ลอยขยับไปมาอยู่บนพื้นผิวน้ำในลำคลอง แสดงให้เห็นถึงภาพลักษณ์แห่งความเจริญรุ่งเรือง ในสมัยโบราณนั้นการเดินทางโดยทางน้ำเป็นตัวเลือกแรกที่เหมาะสมต่อการเดินทางระยะทางไกล ประการแรกคือมีเรือของทางการหลวงล่องลอยในลำคลองเพื่อคอยตรวจตรารักษาความสงบเรียบร้อย จึงค่อนข้างปลอดภัย ประการที่สองสามารถหลีกเลี่ยงปัญหาที่ความยากลำบากที่เกิดจากการเดินทางบนรถม้า ประการที่สามสามารถลดปัญหาในการหาที่พักค้างแรมทุกวัน ซึ่งค่อนข้างเป็นการประหยัดค่าใช้จ่ายไปอีกทาง ทว่าข้อเสียก็คือช้าไปนิดหน่อย

แต่ทว่าข้อเสียนี้ สำหรับหลี่หมิงอวินแล้วไม่นับว่าเป็นปัญหาด้วยเดิมทีเขาเองก็ไม่ได้รีบร้อนอะไรเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว