ตอนที่ 287 เจ้าจะไปไม่ไป
ตอนที่ 287 เจ้าจะไปไม่ไป
หลินเฟิงยอมอ่อนข้อให้เหยาจินฮวาจนเคยชิน พอนางบ่นโอดครวญเช่นนี้ จึงเริ่มเกิดความกระวนกระวายใจ “คือ...จะเป็นไปได้อย่างไรกัน” หลินเฟิงมองแม่ทัพหลินรวมไปถึงน้องเขยอีกคน แล้วจึงปลอบประโลมจินฮวาด้วยความยำเกรง
“ท่านพี่เขย...ท่านมาเยี่ยมซานเอ๋อร์หรือขอรับ” ไม่รู้ว่าซานเอ๋อร์วิ่งมาจากแห่งหนใด จู่ๆ ถึงได้มาจับมือของหมิงอวินอย่างสนิทสนมและฉีกยิ้มไร้เดียงสาให้ยกใหญ่
หลี่หมิงอวินรู้ว่าหลันเอ๋อร์ชอบซานเอ๋อร์มาก ดังนั้นนางชอบใครเขาก็ชอบคนนั้นด้วย จึงเผยสีหน้าเบิกบาน และกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล พลางลูบศีรษะน้อยๆ ของซานเอ๋อร์ “ใช่แล้ว! พี่เขยมาเยี่ยมซานเอ๋อร์ หลายวันมานี้ซานเอ๋อร์คิดถึงพี่หลันเอ๋อร์ของเจ้าบ้างหรือไม่”
“คิดถึงสิขอรับ! ซานเอ๋อร์คิดถึงพี่หลันเอ๋อร์ทุกวัน หากมิใช่เพราะท่านแม่ข้ากล่าวว่า ข้าจำเป็นต้องแอบอยู่ในบ้าน คนชั่วร้ายที่จับตัวข้าไปเหล่านั้นจะได้ตื่นกลัว ซานเอ๋อร์ก็คงไปเยี่ยมพี่หลันเอ๋อร์ตั้งนานแล้วขอรับ” ดวงตากลมโตและหยาดเยิ้มของซานเอ๋อร์กะพริบปริบๆ เสมือนผลองุ่นอิ่มน้ำสองลูก น้ำเสียงอย่างเด็กๆ ทำให้ผู้คนรู้สึกเอ็นดูยิ่งนัก
Locked Chapter
Support your favorite authors and translators in webnovel.com